این پیامِ یک موکب‌دارِ اربعین است، به رهبرمان. او را فخرِ جهانِ اسلام و شیعه می‌داند. می‌گوید «خون و خانوادهٔ و اموالِ ما فدایِ شما؛ از سرزمینِ جدّتان امیرالمومنین سلام می‌فرستیم..» مدت‌هاست به این فکر می‌کنم که بعد از خدا و الطافِ اهل‌ بیت، رهبریِ او اگر نبود چندپاره‌هایِ سیاسیِ داخلی که هرکدام یک ساز می‌زنند و اگر کسی به سازشان نرقصد؛ تمامیت‌خواهی‌شان تَه ندارد؛ با ایران چه می‌کردند؟ دربارهٔ جامِ زهر می‌خواندم. سالِ ۸۱ چندماه بعد از سخنرانیِ بوش که طبق معمول به بهانهٔ مبارزه تروریسم، ایران را تلویحاً تهدیدنظامی کرد و گفت ملت‌ها یا با ما هستند یا با تروریست‌ها! عده‌ای در داخل «جامِ زهری» به رهبری نوشتند و ترسان از تهدیدِ امریکایی‌ها گفتند قبل از آن‌که به خطر بیفتیم باید جامِ زهــر نوشیده شود!همین ادبیاتِ آشنا. ابزارِ سیاسیِ مرعوبانهٔ «سایهٔ جنگ». حالا نه هدفِ غرب برای تغییرِ مرزها در منطقه عملی شد و نه پیش‌بینیِ زهرگونهٔ آن عده. رهبریِ آیت‌الله خامنه‌ای‌ بود که از خاکِ ایران نگهبانی کرد. او فخرِ ایران و جهانِ اسلام است؛ به تعبیرِ علامه‌حسن‌زاده «مصداقِ بارزِ نرفع درجات من یشاء». نعمت است. نعمت. رسانه تخصصی #مدافعان_ولایت❤️ @modafeane_velayat🇮🇷