شمیم افق
شفاعت مقام شفاعت برای پیامبر و خاندان او ثابت است. در قیامت هنگام حسابرسی نیز مواجهه انسانها با پیامبر و آل او حتمی است و نقّادی عملكرد دنیوی در آخرت است. طرح مسأله شفاعت یا برخورد با پیامبر در قیامت، توجه دادن به این بُعد اعتقادی است. در كوفه، وقتی امام سجاد علیه السلام را با آن حال رقت بار و دست بسته و زنجیر بر گردن آوردند، حضرت ضمن اشعاری كه می خواند، یكی هم این بود: «لَو اَنَّنا وَ رَسُولَ اللّهِ یَجْمَعُنا یَوْمَ الْقِیامَةِ ما كُنْتُمْ تَقُولینا؛ اگر روز قیامت، ما و پیامبر خدا در یك جا جمع شویم، شما چه خواهید گفت؟ و چه حرفی برای گفتن یا عذرخواهی دارید؟» [مقتل الحسین، مقرّم، ص 410]. در سخنانی هم كه حضرت زینب در كوفه داشت، از جمله به این شعر تَمَثُّل جست كه: «ماذا تَقُولُونَ اِذْ قالَ النَّبیُّ لَكُمْ ماذا فَعَلْتُمْ وَ اَنْتُمْ آخِرُ الاُمَم...؛ آنگاه كه پیامبر در قیامت به شما بگوید: چه كردید؟ شما كه امّت آخرالزمان هستید! شما چه خواهید جواب داد؟» [همان، ص 439]. و به نقل برخی منابع، در یكی از منزل های راه كوفه تا شام كه اسرای اهل بیت را می بردند، بر دیواری با خطی از خون نوشته شده بود: «اَتَرْجُوا اُمَّةٌ قَتَلَتْ حُسَیْنا شفاعَةَ جَدِّهِ یَوْمَ الْحِسابِ؟» [همان، ص 444، به نقل از تاریخ ابن عساكر، صواعق محرقه و...]. 🆔 @ShamimeOfoq
32 مشاهده