امامت و صلاحیت خود و نفی صلاحیت دیگران گردن نهادن به حكم پیشوا - هر كه می خواهد باشد - در منطق عاشورا و دین، درست نیست. هر زمامدار و امامی شایسته پیروی نیست. در فرهنگ قرآنی، «امام نار» و «امام نور» مطرح است [قصص، آیه 41] پیشوایان ستمگر و باطل، «ائّمه نار»ند كه هم خودشان دوزخی اند، و هم مردم را جهنّمی می سازند و «ائّمه نور»، پیشوایان الهی، روشنان و روشنگران اند و پیروی از آنان نیز، گام زدن در مسیر هدایت است. عاشورائیان با این فرهنگ، بخوبی آشنا بودند. وقتی امام حسین علیه السلام در سرزمین نینوا فرود آمد، قاصدی از سوی ابن زیاد آمد و نامه ای آورد. یكی از همراهان امام كه او را شناخت نفرینش كرد و گفت چیست كه آورده ای؟ پاسخ داد: اطاعت از امامم كرده و به بیعت خود وفا كرده ام. همراه امام گفت: پیشوای تو از همان «ائمه نار» است كه به آتش فرا می خوانند و چه بد امامی است. [بحارالانوار، ج 44، ص 380]. 🆔 @ShamimeOfoq