#بصیرت_عاشورایی_1400 #راسخون #مجموعه_نمایشگاهی 2️⃣1️⃣ستارگان بصیرت 💠آیینه حسن (عليه السلام) مگر آسمان را در خویش خلاصه کرده است که این همه آرامش از نگاهش می تراود؟ حرکات و حالات ابوبکر برای حسین آیینه ی حسن است. برای او عبدالله اکبر، اکبر دوم کربلاست؛ با همان لطافت و ظرافت رفتار و گفتار. پانزده ساله بود؛ اما چندان رشید و خوش قامت و بزرگ که شکوه مردان جنگی را در ذهن ها تداعی می کرد. ابوبکر از عمو اجازه گرفت. اشک و آه بدرقه ی راهش شد. جنگید و جنگید. تشنگی بر قلب و جانش چنگ می انداخت. چشم هایش تار می رفت. از میدان به حاشیه بازگشت. امام ایستاده بود و در نگاه تار او خورشید روشنی دیگری داشت. توانی عجیب در بازوان ابوبکر جوانه زد. به میدان بازگشت و نبردی سهمگین تر را آغاز کرد. تشنگی امانش را بریده بود. تیر باران بود و میدان داغ و انبوه سواران و نیزه های بلند. کم کم خورشید میدان عاشورا به غروب می گرایید. چشم ها تار شد. زخم ها افزون تر و اکبر دوم کربلا به خاک افتاد. آخرین ضربه ها را شقاوت پیشه و پلید کربلا، عبدالله غنوی، بر او فرود آورد. امام زمان سوگوارانه سلامش می دهد و می گوید: «السلام علی ابی بکر بن الحسن بن على الزكي الولى المرمي بالسهم الروی لعن الله قاتله عبدالله بن عقبة الغنوی» سلام بر ابوبکر، فرزند حسن بن علی بن ابی طالب، که پاک و دوست داشتنی بود. کسی که با تیر دشمن از پای افتاد. نفرین و لعنت خداوند بر قاتل او عبدالله عقبه غنوی. ▪️ابوبکر بن حسن بن علی بن ابی طالب او را عبدالله، عبدالله اكبر و احمد نیز نامیده اند. مادرش ام ولد (کنیز) و نام وی را نفیله، ام اسحاق و نیز رمله گفته اند. سن: ۱۵ - ۱۶ سال ویژگی ها و فضایل: خوش قامت و خوش سیما، رشید، صبور و بصير، شیفته ى اباعبدالله، شجاع و مبارز و مجاهد في سبيل الله، عارف به قرآن و معارف الهی 🆔 @ShamimeOfoq