صد  قصه از آن موی سیاهت  بنگارند از فوج  پس از فوجِ سپاهت  بنگارند بر دوش پریشان  شده گیسوی شرابی بازیچه ی باد است   گناهت  بنگارند گفتند که این کاوه ی  آینده  زنی  باد فریاد  بر  آن  کاخ    تباهت   بنگارند از جور ستم گشته وطن درشرف موت بر ظلمت شب چهره ی ماهت بنگارند بیدار  نمودی تو    چنان   لشکر  خفته این گرد و غباری  که ز راهت  بنگارند ژینای جهان گشتی   و   فریاد   تظلم ویرانیِ    صد کاخ   ز  آهت  بنگارند بیرون شده از چاه زنخدان تو یوسف بر بام فلک   رفتن    جاهت   بنگارند از   دفتر خاقان   سخن   شاعر  ایام فرخنده    طلوعی  ز  پگاهت  بنگارند ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ @Shere_naab ┈┈••✾•🌷•✾••┈┈