『سَـربـٰازانِ دَهـہهَشتـٰادیٖ』
اصلا به گوشی هاشون نگاه نمیکردن. یعنی ما نمیذاشتیم. بچه ها صحنه های بد و همه شون دیده بودن، دیده بودن پیکر های بی جون و خیابون پر از خون شهدای مظلوم بی گناه رو همه یا گریه میکردن. یا انقد ترسیده بودن. هیچی نمیگفتن.