(وَ أَقْبِلْ عَلَیَّ إِذَا نَاجَیْتُکَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَیْکَ وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ مُسْتَکِیناً لَکَ مُتَضَرِّعاً إِلَیْکَ‌) پروردگارا هرگاه تمام درها به رویم بسته شد دلم یقین آن را داشت و دارد که در رحمتت همیشه باز است. آن گاه با تمام ضعف، ناتوانی با تو به مناجات نشستم. فرشتگان را فرا می‌خوانی می‌گویی: این همان بنده من است که گفتید تو را فراموش کرده است. بارالها از اعماق چاله‌های تاریک دنیا دارم صدایت می‌کنم و به تو پناه بردم صدایم را می‌شنویی؟ با حال شرمندگی، پریشانی و چشمان بارانی از حب دنیا به سوی تو یا رب گریخته‌ام من را می‌پذیری؟ آغوش رحمان و رحیم سوی بنده‌اش همیشه باز است این دل شکاک عبد است که به مهربانی رب شک می‌کند. @ShugheParvaz