حکمت ۴۷۲ امام(عليه السلام) در دعايى كه براى درخواست باران كرده، عرضه مى دارد: خداوندا! بهوسيله ابرهاى رام به ما باران عنايت كن نه بهوسيله ابرهاى سركش (و خطر آفرين). مرحوم سيد رضى بعد از ذكر اين دعاى پرمعنا مى گويد: «اين از كلمات فصيح و شگفت انگيز است زيرا امام(عليه السلام)ابرهاى پرسروصدا را كه توأم با رعد و برق و طوفان و صاعقه است تشبيه به شتران سركشى كرده كه بار خود را فرو مى افكنند و سوار خود را به زمين مى كوبند ولى ابرهاى خالى از اين هياهو را به شتران رام تشبيه فرموده كه به راحتى مى توان از آن ها شير دوشيد و بر آن ها سوار شد