بسم رب الحسین . . : غربت . تمام غربت این نبود که دعوت کنندگان حسین(ع) از ترس سپاه شام که هرگز در راه نبود یا با شوق عنایات فرزندان ابوسفیان و رسیدن به زندگانی مرفه و آسایش دنیوی، سپاهی سی هزار نفری را برای قتل شریف ترین مردمان تاریخ گرد هم آورند؛ بخشی از غربت جانسوز نینوا در سر گذشت بیش از چهار هزار نفری بود که با سرور جوانان اهل بهشت تا کنار شریعه فرات آمدند اما در میان معرکه، آبروی خلقت را، از ترس گذشتن از دنیایشان رها کردند تا فرزند یاسین و طاها، با هفتاد و دو پروانه ی عاشق در وسط شعله ی فتنه ی حرام زادگان، پاره پیکر شود و آتش کینه ی دنیا پرستان بر دامان دخترکان یتیم او خودنمایی کند. . بخش دیگر غربت نیز، احوالات چند ده هزار نفری بود که رهبران آنها حمایت از قیام را منوط به رسیدن امام(ع) به کوفه نمودند و از یاری مسلم(ع) سرباز زدند و چون جناح حق به غایت تضعیف شد، در روز واقعه نیز یاری امام را به صلاح دنیایشان ندانستند و توابین بی خاصیت تاریخ شدند! . آری ای عزیز! دنیای فریبنده، هرکس را به حیلتی از حسین(ع) جدا می کند! .سجاد رستمعلی (تهمتن) – 1395 هجری شمسی 🇮🇷@nohoomeday