سیاه‌مشق | سید محمدحسین دعائی
🔸 حدود دو سال قبل، به توفیق الهی، ترجمۀ دعای شریفِ «جوشن کبیر» را شروع کرده و تقریبا همزمان با اولین
﴿۹۴﴾ يَا أَوَّلَ كُلِّ شَىْءٍ وَ آخِرَهُ، يَا إِلٰهَ كُلِّ شَىْءٍ وَ مَلِيكَهُ، يَا رَبَّ كُلِّ شَىْءٍ وَ صانِعَهُ، يَا بارِئَ كُلِّ شَىْءٍ وَ خالِقَهُ، يَا قابِضَ كُلِّ شَىْءٍ وَ باسِطَهُ، يَا مُبْدِئَ كُلِّ شَىْءٍ وَ مُعِيدَهُ، يَا مُنْشِئَ كُلِّ شَىْءٍ وَ مُقَدِّرَهُ، يَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَىْءٍ وَ مُحَوِّلَهُ، يَا مُحْيِىَ كُلِّ شَىْءٍ وَ مُمِيتَهُ، يَا خالِقَ كُلِّ شَىْءٍ وَ وارِثَهُ. سُبْحانَكَ يَا لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ. (٩۴) ای آغاز و انجام هر چیز! ای دُرّ دلفریب و شاهوار! ای هم آفریدگار و هم پروردگار! ای معمار و بنّای آفرینش! ای شام فراقت دلگیر و صبح وصالت دلگشا! ای رفت و برگشت کاروان هستی به فرمان تو! ای هستی‌پرداز سرنوشت‌ساز! ای پاسخ تمام چیستی‌ها و چگونگی‌ها! ای غمزه‌ات خون‌ریز و جان‌فزا! و ای آن‌که همه‌چیز ساختۀ توست و در پایان به تو برمی‌گردد! تو از تمام پلشتی‌ها پاک و از همۀ پستی‌ها پیراسته‌ای، ای آن‌که هیچ خدایی جز تو نیست! ببین که از فرط بیچارگی، فریادم به آسمان بلند است! فریادم را بشنو، دستم را بگیر و با وصال خود، آتش فراقت را فروبنشان، ای یگانه پروردگار من! 🏷 🆔 @Smh_Doaei