الگوی سازمانی سیّال، غیر قابل رهگیری و چابک ✍برداشتی آزاد از گفتگو با استاد کاوه استاد حسین کاوه با طرح این مشکل که حرکت های اجتماعی به محض اینکه دارای ساختار ریمی بروکراتیک می‌شوند، حتی اگر بخواهند مسیر تحولی خود را ادامه بدهند و موانع درونی آنها را متوقف نکند، توسط رقبای بیرونی شناسایی شده و زیر ضربه قرار می‌گیرند. بنابراین می‌توان به الگو های بدیلی اندیشید که در عین اینکه یک هم‌افزایی حداکثری را از ضربِ اراده های انسانی می‌آفرینند، درگیر ضعف های ساختار های بروکراتیک نمی‌شود. ایشان با بهره‌گیری از تجربه‌زیسته ی چند مجموعه بیان کردند می‌توان در ساختار ها بجای تمرکز بر عوامل نظم‌آفرین بیرونی بر عواملی تکیه کرد که در درون تک تک اعضای یک مجموعه وجود دارد. در این الگو راس یک مجموعه بدون اصالت دادن به تعیّن هایی مثل مکان فعالیت، زمان فعالیت، قالب فعالیت و ... به اصل فعالیت اصالت داده و در میدان عمل از نسبت حقیقی بین خود و کنشگرترین افراد مجموعه استفاده می‌کند. در این الگو هر کسی که بیشترین حضور و فعالیت را دارد توسط مرکز مجموعه شناسایی و جهت‌دهی شده و از ظرفیت بالقوه او استفاده می‌شود. در این الگو نگاه به اعضای مجموعه ها مکانیکی نیست تا بخواهیم کادر مطلوب خودمان را بسازیم. بلکه نگاه دینامیکی است و در میانه راه انسانهایی که همراه‌تر هستند جهت‌دهی شده پروروش می‌یابند. این الگو هم در میدان عمل چابک‌تر است هم قدرت انعطاف در مقابل موانع بیرونی دارد چرا که حرکتش را متوقف بر شکل خاصی از حرکت نکرده است. 📌اینجا قیام اندیشه، تحول میسازد👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1979122414C7ca109ff7b