سلوک تشکیلاتی
🏴 در خیمه ▪️ حضور در مجالس (ع) در حکم زیارت ایشان است. خود اهل‌بیت(ع) علاوه بر این‌که برپایی مجالس را به پیروان خود تعلیم فرموده‌ و سنت‌گذاری کرده‌اند، اهمیت و ارزش حقیقی این مجالس را هم بیان فرموده‌ و بر این نکته تأکید داشته‌اند که مجالس ذکر اهل‌بیت(ع)، زیارت ایشان است. حضرات معصومین(ع) فرموده‌اند زیارت ایشان، در ایام حیات ظاهری یا پس از آن و از نزدیک یا از راه دور، حکم مشابهی دارد و همه زیارت محسوب می‌شود؛ و هم‌چنین ذکر و توجه قلبی به ایشان از راه دور، همان حکم و اثری را دارد که از نزدیک داراست. ▪️ امام صادق(ع) به شخصی که راهش برای زیارت و حضور در محضر امام(ع) دور بود و نمی‌توانست محضر ایشان را درک کند، فرمودند: «زیارت ما از دور و نزدیک و در زمان حیات ظاهری و پس از آن، یکسان است و همه در حکم زیارت است.» بعد فرمودند: «اگر خواستید از راه دور ما را زیارت کنید و امکان حضور ظاهری برای شما نبود، همان آداب زیارت را به جا بیاورید.» و به تعبیر خود حضرت: «تَوَجَّهً نَحوِی»؛ یعنی برای زیارت ما، از راه دور به سوی ما توجه کنید که این توجه، حقیقتاً زیارت ماست.) کامل الزیارات، ص۲۸۷ و ۲۸۸ ( پس معلوم می‌شود حقیقت زیارت، این توجه است و لذاست که ذکر اهل‌بیت(ع) و توجه به ایشان در مجالس، زیارت محسوب می‌شود. روایتی که پیش از این، در مبحث مراقبۀ ایام و توجه روزانه به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از طریق زیارت از راه دور بیان شد نیز، همین مضمون را دارد و همین معنا را تأکید می‌کند. ▪️ اگر این امر را پذیرفتیم و باور کردیم که مجالس اهل‌بیت(ع) زیارت ایشان است، نوع نگرش ما به این مجالس تغییر می‌کند. با این باور، نوع نگاه ما و حال حضور ما در این مجالس، باید حالِ حضور در محضر اهل‌بیت(ع) باشد. ▪️ در مجالس ذکرِ فضایل و مصائب اهل‌بیت(ع) باید همان ادبی را رعایت کنیم که اگر به محضر اهل‌بیت(ع) شرفیاب می‌شدیم، رعایت می‌کردیم، و همان توجهی را داشته باشیم که اگر در محضر آنان باشیم، به وجود شریف آنان داریم. اگر برای ورود به حرم اهل‌بیت(ع) طهارت می‌یابیم و بدون وضو و طهارت وارد نمی‌شویم، در مجالس اهل‌بیت(ع) نیز باید طهارت ظاهری و بالاتر از آن، طهارت قلبی و باطنی را رعایت کنیم. اگر چنین توجه و ادب حضوری را رعایت کنیم و در مجالس اهل‌بیت(ع) خودمان را در محضر آنان ببینیم، این توجه و ادب حضور، توجه و محبت اهل‌بیت(ع) را به ما جذب می‌کند. ▪️ اگر انسان در ورود به مجلس اباعبدالله الحسین(ع) این احساس را پیدا کرد که وارد حرم ایشان شده است، مراقبۀ ویژه‌ای را در خود ایجاد می‌کند و وقتی در این مجالس به حضرات معصومین(ع) سلام می‌دهد، باور دارد که این سلامِ او حقیقتاً زیارت است. حتی فرموده‌اند زیارت «عَن بُعدٍ» هم نیست؛ یعنی زیارت از راه دور محسوب نمی‌شود، بلکه عین حضور در محضر آنان است، چراکه «بُعد منزل نبوَد در سفر روحانی». حضور در این مجالس و خیمه‌ها، زیارت است و لذا قُرب و بُعد زائرِ اهل‌بیت(ع)، چه در حرم اهل‌بیت(ع) و چه در مجالس ایشان، به میزان حضور و توجه او بازمی‌گردد. ▪️ اهل‌بیت(ع) همه‌جا حاضرند و همیشه با ما هستند، اما ما همیشه این حضور را درنمی‌یابیم. هرچه توجه ما به محضر ایشان بیشتر باشد، حضور در محضر ایشان را بیشتر درک می‌کنیم؛ لذا «رُبَّ بَعِيدٍ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ قَرِيبٍ‏». چه بسا کسی در مجالس اهل‌بیت(ع) به لحاظ مکانی و ظاهری فرسنگ‌ها از حرم ایشان فاصله داشته باشد، اما از کسی که در حرم حضور فیزیکی دارد، بیشتر خود را در محضر ایشان ببیند و محضر اهل‌بیت(ع) را به مراتب شدیدتر درک کند!( الکافی، ج۱۵ ص۸۳) 🖇 برگرفته از کتاب "" ، تحقیق و نگارش علی جعفری هُرستانی 📎 @solooktashkilati
551 مشاهده