والدین سَمی در تحصیل کودک ☠ ❌ والدین بخصوص مادران ، دقت کنند ، هر جمله ای که آنها در مورد درس خواندنِ کودک خود بر زبان جاری می کنند ، در ناخودآگاه کودک تأثیر می گذارد ، در اینجا اثر برخی از جملات ، در پرانتز بیان می شود ، جملاتی مانند : 👇👇 ⬅️ امشب که بابات آمد ، میگم‌ درس خواندن تو را خودش حل کنه . (القایِ ترس از درس خواندن ) ⬅️ چقدر تو خِنگی ؟ (القایِ نفهم بودن و نفهمیدن ) ⬅️ خدا را شکر ، که تو خانواده ما کسی خِنگ نیست . ( تقویت تلقین به نفهم بودن و نفهمیدن ) ⬅️ تو خِنگی به بابات و خوانده اش رفتی (تقویت تلقین به نفهم بودن و نفهمیدن ) ⬅️ خوب دیگه بنویس ، این چه خطی که داری ، تو گرما بزاری راه میفته . (تلقین به دلزدگی از درس خواندن به خاطر بد نوشتن ) ⬅️ الان زنگ می زنم به معلمت ، بش میگم تو چقدر اذیت می کنی . ( تلقین به ترس و اضطراب از کسی که علم به او می آموزد ، یعنی معلم ) ⬅️ به خانم معلم الان زنگ می زنم که فردا رفتی مدرسه دعوات کنه ، ( تلقین به دشمنی و نفرت از کسی که علم به کودک یاد می دهد ، یعنی معلم ) ⬅️ اگه درس نخوندی ، مثل من بدبخت می شوی ، حالا من تمام همکلاسی‌های که داشتم وآن موقع ، سر کلاس تنبل بودند ، حالا برو ببین با چه ناز و عشوه ای پشت میز نشسته اند ، فکر کنم با این حواست آخرش مثل خودم می شوی . (تلقین به این که هیچ فایده ای درس خواندن تو نداره ، زیرا آخَرش مثل خودم می شوی ، که به جایی نرسیدم ) تمام این جملات بالا ، ممکن است یک جا گفته نشود ، ولی اگر در فاصله شش ماه ، این جملات بصورت پراکنده و در موقعیت های مختلف به ذهن ناخودآگاه کودک وارد شوند ، همه یِ آنها وقتی بعد از شش ماه ، یک جا جمع شدند ، اَثَر خودشان را نشان می دهند ، به عبارتی بهتر قطره قطره این جملات در مورد مدرسه و معلم گفته شود ، وانگهی از درس دلزده شود . @SpecialFamily