❇️ فرهنگِ مظلوم 🖋علی اشراقی 🔸 از رویکردهای دولت سیزدهم پیداست این دولت بنای پایبندی و التزام به احکام الهی و اجرای آنها را دارد. اما در عملکرد، آنچه که مشاهده می‌شود، فقدان نظریه جامع «فرهنگ» مبتنی بر مبانی دینی و همچنین بروز رفتاری مشوش از دولتمردان در این عرصه است. 🔹 این رفتار مشوش، می‌تواند مناشیء مختلفی داشته باشد که در این نوشتار به دو منشأ اشاره می‌شود: 1⃣ غلبه امنیت و سیاست بر فرهنگ؛ 2⃣ لیبرالیسم فرهنگی. 1⃣ غلبه امنیت و سیاست بر فرهنگ شاخص‌ترین موضوعی که می‌تواند این ادعا را اثبات نماید، موضوع «حجاب» است. از رفتارهای دولتمردان به نظر می‌‌رسد گویا ایشان به این جمع‌بندی رسیده‌اند که در موضوع حجاب، از هرگونه برخورد حاکمیتی اجتناب بورزند! یعنی، آن الزام حاکمیتی که در موضوعات مختلفی مثل ماجرای کرونا خود را نشان می‌دهد، در این موضوع، حضور ندارد. البته پرواضح است مقصود از الزام حاکمیتی، رفتارهای خشن و بی‌ضابطه نیست؛ بلکه مقصود، حضور مقتدرانه دولت برای مدیریت مدبرانه مشکله‌ی «کشف حجاب» است. به نظر می‌رسد، منشأ این جمع‌بندی، خطای محاسباتی است که ناشی از ارائه تحلیلهای سیاسی و امنیتی برای برخی مدیران دولتی ایجاد شده است. یعنی، با توجه به اغتشاشات سال گذشته، برخی افراد ذی نفوذ، اینگونه تصمیم‌سازی می‌کنند که مصلحت نیست حاکمیت با کشف حجاب مقابله کند! و درست، در همین نقطه است که می‌توان گفت: فرهنگ، اسیر امنیت و سیاست شده است. 2⃣ لیبرالیسم فرهنگی برخی اقدامات و تصمیماتی که برخی وزرا و مدیران فرهنگی دولت گرفته‌اند؛ مانند مجوز برگزاری کنسرت در ماه مبارک رمضان که مقرون با گناهان متعدد و هتک حرمت این ماه شریف است؛ توئیتهای وزیری که متجرئانه فریضه امر به معروف و نهی از منکر را زیر سؤال می‌برد؛ و سایر موارد، حکایت از وجود نگاهی لیبرالیستی به موضوع فرهنگ دارد. ذات لیبرالیسم فرهنگی، تابعیت حاکمیت در عرصه فرهنگ از اهواء عموم است و این همان چیزی است که در چنین تصمیمات و اظهار نظراتی مشاهده می‌شود. یعنی، همان جایی که حکومت اسلامی، مدیریت فرهنگی را تابع میل عموم مردم، به پیش می‌برد، مبتلا به لیبرالیسم فرهنگی شده است. حال، اگر بلیه‌ای چون «کشف حجاب» که - هرچند از اکثریت برخوردار نیست- دامنگیر جامعه گردد، و برخی وزرا هم با برخی تصمیمات و گفتارها همراه با آنها شده یا اینکه سعی در قبح‌زدایی داشته باشند که، فاجعه ای بزرگ است که به نام دولت انقلابی رقم می‌خورد. ✅ با بیان این دو منشأ، راهکار اصلاح وضعیت فرهنگ نیز روشن می‌شود: 1⃣ اصلاح فرآیند تصمیم‌گیری، به گونه‌ای که تحت الشعاع امواج امنیتی و سیاسی، قرار نگیرد. بله، روشن است که در برخی موارد اضطرار و ضرورت، پیوستهای امنیتی و سیاسی حاکم بر کل تصمیم‌گیری نظام حاکمیتی می‌شود، اما باید به این نکته توجه داشت که؛ این حکومت، باید محدود و مقید باشد نه به صورت نامحدود و مطلق. 2⃣ اصلاح نگاه‌های فرهنگی؛ یا به کنارگذاشتن برخی وزاریی که متأسفانه، اسلامی و انقلابی نمی‌اندیشند و مروج اباحی گری‌اند، یا تصحیح زاویه دید ایشان در عرصه فرهنگ. @Tanbiholomah