💌 امام حسین علیه ‏السّلام مراتب و معارف قرآن کریم را این‏گونه بیان می‏ فرماید: کتاب الله عَزَّوَجَلّ عَلی أَربَعَةِ أَشیاءِِ: عَلَی العِبارةِ وَ الاِشارَةِ وَ اللَّطایِفِ وَ الحَقایِق. فَالعِبارَةُ لِلعَوامِ وَ الاِشارَةُ لِلخَواصِّ وَ اللَطائِفُ للأَولیاء وَ الحَقایِقُ لِلأَنبیاء. بحار الانوار جلد ۸۹ صفحه ۲۰ کتاب خدا بر چهار چیز استوار است: عبارات و رمزها "اشاره‏ ها" و لطایف و حقایق، عبارات آن برای توده‏ ی مردم است. اشاره و رموزات، از آنِ خواصّ و بندگان ویژه است، لطایف آن برای اولیا است و حقایقِ آن نیز برای پیامبران و انبیاء است. در این حدیث، امام حسین علیه‏ السّلام ضمنِ بیانِ این که #قرآن دارای معارف عمیقی است، بهره‏ مندی از آن را برای همگان میسر می‏داند. مقصود از عبارات، شناختِ مفاهیم در حدّ ترجمه و دانستنِ معانی لغات است که توده‏ های مردم در آن سهم دارند. مقصود از اشاراتِ قرآن فهمِ قرآن است، در حدّ تفسیر آن است که در حوزه‏ ی صلاحیت متخصّصانِ قرآن و مجتهدان تفسیر است که به ابزار تفسیر مجهّزند. منظور از لطایف قرآن، نکات و برداشت‏ هایی است که از حدّ فهمِ بیش‏ترِ علمای تفسیر فراتر بوده، شرط ولایت الهی را طلب می‏کند، آنان که دل به خدا سپرده ‏اند و خدا سرپرستی آنان را بر عهده گرفته است و از یاران و حواریّون خاصّ پیشوایان معصومند، به حوزه‏ ی لطایفِ قرآن راه یافته، از آن بهره‏ مند می‏شوند. مقصود از حقایقِ قرآن، ذاتِ قُدسی و مکنون ملکوتی قرآن است که اتّصال و تماس با آن، معصوم را می‏سزد و دست دیگران از آن حوزه، کوتاه است: «لا یَمَسُّهُ اِلاَّ المُطَهَّرون.