⚫️ در محضر قرآن کریم/ ✅ وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَٰتِ جَنَّٰتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَمَسَٰكِنَ طَيِّبَةً فِى جَنَّٰتِ عَدْنٍ وَ رِضْوَٰنٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ‏(توبه/۷۲) 🔹خداوند به مردان و زنان با ایمان، باغ‌هایى (از بهشت) كه از پاى (درختان) آن، نهرها جارى و در آن جاودانند و (نیز) مسكن‌هایى دل‌پسند در بهشت برین را وعده داده است. ولى رضایت و خرسندى خداوند، برتر و والاتر (از اینها) است. این همان رستگارى ‌بزرگ است. 🔸رستگاری و کامیابی بزرگ، دستیابی به رضوان الهی است. یعنی بهترین سعادت اهل بهشت، همین رضایت خداست، آنگاه که به بهشتیان می‌فرماید: که هر چه می‌خواهید از من طلب کنید و آنها می‌گویند: جز رضای تو مطلوبی نداریم (المحجة البیضاء، ج۸، ص۸۷). در قرآن به پذیرفتن و راضی بودن به حکم خدا و رسول او اشاره شده است(نساء/۶۵، احزاب/۳۶) کسی که از خدا خشیّت داشته باشد، به جایی می‌رسد که خدا از او و او هم از خدا راضی است(بینه/۸) و خشیت؛ محصول علم و معرفت است(فاطر/۲۸) و با محبّت جمع می‌شود. 🔸مرحله «رضا» برای سالکان کوی حق، آن است که انسان سالک با انجام واجبات و ترک محرمات به جایی رسد که نه تنها کوشش کند خدا از او راضی باشد، بلکه بکوشد از قضا و قدر خدا هم راضی باشد، یعنی هرچه خدا مقدّر کند، او بپسندد و به آن رضا بدهد. رضایت الهی به دو صورت جلوه می‌کند: رضایت از افعال انسان و رضایت از گوهر ذات انسان. نتیجه رضایت قسم اول؛ پذیرش خود عمل و پاداش دادن به آن است(احقاف/۱۶) و قسم دوم؛ پذیرش و قبولی خود ذات است(آل عمران/۳۷) اینجاست که هم او از خدا راضی می‌شود و هم خدا از او (فجر/۲۸، مجادله/۲۲) 🔸خازن و کلیددار بهشت، فرشته «رضوان» است، پس اگر کسی گوهر ذاتش به مقام رضوان رسیده باشد، کلیددار بهشت خواهد بود!(معانی‌الاخبار، ص۱۱۶) در قیامت سه جایگاه هست: جهنم، بهشت و مقام رضوان و مردم هم سه دسته اند: اصحاب مشئمه، اصحاب میمنه و مقربان(واقعه/۷ تا ۱۱) و خداوند از مقربان، یا از فعل و وصفشان خشنود است(زمر/۷، طه/۱۰۹) یا از گوهر ذاتشان (مائده/۱۱۹) 🔹در زیارت جامعه، بَرگرفته از آیات ۲۶ و ۲۷ سوره جن، در وصف اهل بیت(علیهم‌السلام) این معنا آمده است: « و ارتضاکم لغیبه » و شما را برای (آگاهی بر) غیب خودش پسندید. حضرت رضا علیه السلام هم از تبار بهشت رضوان است و تمامی رضایت‌ها، تنها در گرو برکت مقام بلند و نام راضی آن حضرت است و چون دیگران را به این مقام می رساند، ملقب به «رضا» شدند. راه تحصیل «رضا» این است: معرفت و شناخت خدا، محبت به خدا، خشیت الهی، صبر، تقوا، یاد خدا، زهد، مخالفت نفس، دعا و تبعیت و اطاعت از اهل بیت علیهم السلام. 🔸در فرازی دیگر از زيارت جامعه کبيره، بعد از آن که نقش ارزشمند امامان علیهم‌السلام در عرصه جهاد گسترده به ويژه در عرصه فرهنگی بيان شده، چنين می‌خوانيم: «و صرتم فی ذلک منه الی الرضا»؛ و در اين راه، به مقام رضا رسيديد. در اين فراز، به يک ويژگی‌های حضرات معصومین علیهم‌السلام اشاره شده است و آن «وصول به مقام رضای الهی» است. کانال 👇 #درسهایی_از_قران #دائره_المعارف #تفسیر @Targomeh