(آيه ٤٥)
- «و به اين ترتيب جمعيت ستمكاران ريشه كن شد، و نسل ديگرى از آنها به پا نخاست» (فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا) .
و از آنجا كه خداوند در به كار گرفتن عوامل تربيت در مورد آنها هيچ گونه كوتاهى نكرده، در پايان آيه مى‌فرمايد: «ستايش و حمد مخصوص خداوندى است كه پروردگار و مربى همۀ جهانيان است» (وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ) .
اين جمله نشانۀ آن است كه قطع ريشۀ ظلم و فساد و نابود شدن نسلى كه بتواند اين كار را ادامه دهد، به قدرى اهميت دارد كه جاى شكر و سپاس است. در حديثى از امام صادق عليه السّلام مى‌خوانيم: «هر كس بقاى ستمگران را دوست دارد، مفهومش اين است كه دوست مى‌دارد معصيت خدا شود (موضوع ظلم به اندازه‌اى مهم است كه) خداوند تبارك و تعالى در برابر نابود ساختن ظالمان خود را حمد و ستايش كرده است و فرموده: دنبالۀ قوم ستمگر بريده شد و سپاس مخصوص خداوند پروردگار جهانيان است» .
برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 595
کانال 👇
#درسهایی_از_قران
#دائره_المعارف
#تفسیر
@Targomeh
🍀🌺🍀🌺🍀🌺