(آيه ٩٢)
-در تعقيب بحثى كه در بارۀ كتاب آسمانى يهود در آيۀ گذشته عنوان شد در اينجا به قرآن كه يك كتاب ديگر آسمانى است اشاره مى‌شود، و در حقيقت ذكر تورات مقدمه‌اى است براى ذكر قرآن تا تعجب و وحشتى از نزول يك كتاب آسمانى، بر يك بشر، نكنند.
نخست مى‌گويد: «اين كتابى است كه ما آن را نازل كرديم» (وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ) . «كتابى است بسيار پربركت، زيرا سر چشمۀ انواع خيرات و نيكيها و پيروزيها است» (مُبارَكٌ) .
«به علاوه كتبى را كه پيش از آن نازل شده‌اند همگى تصديق مى‌كند» (مُصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ) .
منظور از اين كه قرآن كتب مقدسۀ پيشين را تصديق مى‌كند آن است كه تمام نشانه‌هايى كه در آنها آمده است بر آن تطبيق مى‌نمايد. بنابراين، هم از نظر محتوا و هم از نظر اسناد و مدارك تاريخى نشانه‌هاى حقانيت در آن آشكار است.
سپس هدف نزول قرآن را چنين توضيح مى‌دهد كه «آن را فرستاديم تا امّ القرى (مكّه) و تمام آنها كه در گرد آن هستند، انذار كنى» و به مسؤوليتها و وظايفشان آگاه سازى (وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى وَ مَنْ حَوْلَها) .
اگر به مكّه «امّ القرى» مى‌گويند به خاطر اين است كه اصل و آغاز پيدايش تمام خشكيهاى روى زمين است در روايات متعددى مى‌خوانيم ، خشكيهاى زمين از زير خانۀ كعبه گسترده شدند و از آن به نام «دحو الارض» (گسترش زمين) ياد شده است.
بنابراين «و من حولها» (كسانى كه پيرامون آن هستند) تمام مردم روى زمين را شامل مى‌شود.
و در پايان آيه مى‌گويد: «كسانى كه به روز رستاخيز و حساب پاداش اعمال ايمان دارند به اين كتاب ايمان خواهند آورد و مراقب نمازهاى خود خواهند بود» (وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ هُمْ عَلى صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ) .
اهميت نماز-
در آيۀ فوق از ميان تمام دستورات دينى، تنها اشاره به نماز شده است و همانطور كه مى‌دانيم نماز مظهر پيوند با خدا و ارتباط با اوست و به همين دليل از همۀ عبادات برتر و بالاتر است؛ و به عقيدۀ بعضى هنگام نزول اين آيات تنها فريضۀ اسلامى همين نماز بود.
برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 622
کانال 👇
#درسهایی_از_قران
#دائره_المعارف
#تفسیر
@Targomeh
🍀🌺🍀🌺🍀🌺