تقابل میان نعمت های مادی و رزق پایدار الهی؛ خداوند در این آیه دستور مشخصی را به پیامبر و همچنین دیگر مسلمانان صادر می کند و آن این است که هرگز چشم خود را به نعمتهاى مادى كه به گروههائى از آنها (كفار و مخالفان ) داده ايم، مدوز و با حسرت به آن ها منگر چرا که این نعمت های ناپایدار شکوفه های زندگی دنیا هستند. گلهایی که می شکفند اما زود پژمرده می شوند و دیری نمی پایند. از این گذشته هدف از عطای این مواهب به آن افراد آزمودن آن ها است. آزمون دشواری که معمولا از آن سربلند بیرون نمی آیند و در نتیجه همان مواهب باعث سقوطشان می گردد. در عوض خداوند به تو از جانب خودش رزقی عطا فرموده است که هم بهتر است و هم پایدارتر. رزقی که به کفار و معاندان نداده است. این رزق چیست؟ به عقیده برخی مفسران این رزق مصادیق مختلفی می تواند داشته باشد، از جمله ایمان، اسلام ، قرآن ، نعمت های جاودانی آخرت و حتی روزی حلال در دنیا که اثرات مثبت آن در وجود انسان دراز مدت است.