دانشجو که باشی ؛ یاد می گیری لابلایِ تلاش های مداومت ، صبور باشی . قبول می کنی ؛ گاهی آدم فقط می خوانَد تا بیشتر بفهمد ! و می فهمی که گاهی مدارک ، آینده سازِ تو نخواهند بود ، که همه ی تلاش هایت ، نتیجه نخواهند داد ! اما با وجود تمامِ این بلاتکلیفی ها ، پویا و امیدوار می ایستی و برایِ باورهایت ، می جنگی . دورانِ دانشجویی یعنی دلشوره هایِ دنباله دار ، چُرت هایِ کوتاهِ پر از استرس ، شب زنده داری با قهوه هایِ اجباری ، یعنی بالشی به وسعتِ یک کتاب ، با طرحی از کلمات ، فرمول ها و اعداد ، چشمانی خواب آلود و قرمز و لعنتی ترین برگه هایِ سوال ... دورانِ دانشجویی همان دورانیست که تا زمانی که در آن هستی ؛ می خواهی که زودتر تمام شود و وقتی تمام شد ؛ دلت تنگ می شود و آرزو می کنی که برگردد ... 16 آذر ، روز دانشجو گرامی باد