نمی‌فهمند ماهی های سرگردان زبانم را چه راحت میدهم بر باد گاهی دودمانم را هم اینکه توی تنگ آب طوطی وار می رقصم همین یعنی که بی تو کرده ام گم آسمانم را شبیه ماه هستی پشت هر ابری نمی مانی دلم قرص است روشن می نمایی دیدگانم را تو را با چشمهای روشنم آهسته گم کردم ببخش ای آفتاب این پلک های خسته جانم را تمام واژه هایم بی تو طعم خاک می گیرند بیا پر کن از آن جام بلورین ت دهانم را ... #صفیه_قومنجانی 🌴🕯🌴