امیرالمومنین بین کشته‌ها دنبال عمار می‌گشت. بالای سر عمار رسید. سر او را به آغوش کشید و شروع به گریه کرد. شعری سرود. معنای یک بیت آن این است که «ای روزگار غدّار هر کسی را که علی دوست دارد از او گرفتی».