حکیم عقیلی خراسانی در مخزن¬الادویه می¬نویسد: «نوعي از برنجاسف است و در برگ و قبّه مانند او مي¬باشد سواي آنكه از ساق برنجاسف شاخه¬ها مي¬رويد و او را ساق بي¬شاخ و اكثر از يك ريشه يك ساق برمي¬آيد و در انتهاي ساق قبّة او چتري و طول ساق از شبري زياده و كمتر از آن نيز مي-باشد و بر آن برگ¬هاي ريزه و مثل ساق زنبق و ساق اماريطن و از اماريطن قويتر و برگ اصل او مفروش بر روي زمين و گلش با عطريّت و ثقل رايحه شبيه به رايحة برنجاسف و طعمش تلخ و زرد رنگ است و به جهت اين اشتباهات جمعي قيصوم را برنجاسف دانسته¬اند. در سوم گرم و خشك و محلّلتر از افسنتين و رافع تب و لرز و درد سينه و ضيق النّفس و ضرر ادوية قتّاله و رياح و مفاصل و عرق النّساء و قاتل اقسام كرم معده و امعاء بوده و بخور و افتراش او گريزانندةهوام و ضماد او محلّل اورام و رافع ضرر گزيدن عقرب و رتيلا و حمول او مخرج جنين و نطول او جهت صداع بارد و سوختة او جهت قطع نزف الدّم و داءالثّعلب و با روغن بيد انجير و روغن ترب جهت سرعت بر آمدن ريش مؤثّر است و مضرّ ريه مي¬باشد و مصلحش كتيرا و خشخاش و بغايت مضرّ معده و مصلح آن عسل و شيح مي¬باشد. و قدر شربتش دو درهم و بدلش افسنتين و بابونج است و روغن او كه از برگ و گل او گيرند محلّل صلابات و مدرّ حيض و مسخّن رحم و باعث انضمام فم آن و رافع لرز و امراض باردة عصباني است.» https://eitaa.com/joinchat/3929080199Cbad1a50945