🕊 🔹من در میان جمع و دلم جای دیگر است🔹 حالِ دل های بی قراری است ڪه شوق پرواز دارند دل ڪه شد آرام و قرار ندارد دل مدام در تلاطم است ڪه نشانه ای از معشوق بگیرد هست ؛ اما نیست در زمین است ؛ اما در آسمان سِیر میڪند دلتنگ ڪه میشود ؛ در خلوت خود شوق پرواز دارد این دنیا برایش قفس است ڪه الدُّنيا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ است و مدام زیر لب اِلهى مَنْ ذَاالَّذى ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِكَ فَرامَ مِنْكَ بَدَلاً را زمزمه دارد آهسته آهسته اشڪ میریزد و میسوزد آری عاشق شده بودند ڪه پرواز ڪردند عشق های آسمانی انسان را پرواز میدهد راه را گم ڪرده ایم ڪه دلخوش به عشق های زمینی شده ایم؛ زمین گیر هستیم شوق پرواز در دل های آسمانی است و شهدا همان عاشقانی هستند ڪه خداوند متعال فرمود : من احبنی عشقنی ؛ و من عشقنی عَشَقْــتُــهُ ؛ و من عشقته قـَـتـَـلتـَهُ شوق پرواز داریم و پر و بال شڪسته ایم اشڪ محبت میریزیم و تمنای وصال داریم خوش بحال شهدا ڪه عاشق شدند و پریدند ... چه خوش است حال مرغےڪه قفس ندیده باشد  چه نڪوتر آنڪه مرغی ز قفس پریده باشد پر و بال ما بریدند و در قفس گشودند چه رها چه بسته ،مرغی ڪه پرش بریده باشد