متن کوتاه – کپشن بیست ودوم قناعت 🔆« قناعت به اندك اكتفا كردن و راضى بودن از امور گذرنده دنيوى و عوارضى كه نيازمند به آنهاست، مى‏گويند: قَنِعَ‏، يَقْنَعُ‏، قَنَاعَةً و قَنَعَاناً: در وقتى كه كسى راضى و خشنود شود».[1] 💠قناعت در زندگی مشترک و درآرامش و پایندگی نهاد خانواده اصلی اصیل به شمار می آید، که نباید ازآن غافل شد . ✳️ تنوع امکانات آسایشی در دنیا و نیز وجود اختلاف طبقاتی در جامعه ، چه بسا هر انسانی را وسوسه کرده و او را بسوی خواسته های بیشتر وبهتر سوق دهد . واین شیوه زندگی در تزلزل و نابسامانی خانواده تاثیربه سزائی دارد. 🔳حضرت علی علیه غ قناعت را دارائى تمام نشدنی دانسته که می توان با آن زندگی مسالمت آمیزی داشت : « لَا كَنْزَ أَغْنَى مِنَ الْقَنَاعَةِ وَ لَا مَالَ أَذْهَبُ لِلْفَاقَةِ مِنَ الرِّضَى بِالْقُوتِ وَ مَنِ اقْتَصَرَ عَلَى بُلْغَةِ الْكَفَافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الرَّاحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفْضَ الدَّعَةِ وَ الرَّغْبَةُ مِفْتَاحُ النَّصَبِ‏ وَ مَطِيَّةُ التَّعَبِ وَ الْحِرْصُ وَ الْكِبْرُ وَ الْحَسَدُ دَوَاعٍ إِلَى التَّقَحُّمِ فِي الذُّنُوبِ وَ الشَّرُّ جَامِعُ مَسَاوِئِ الْعُيُوبِ ».[2] ( كسى كه به اندازه كفايت زندگى از دنيا بردارد به آسايش دست يابد، و آسوده خاطر گردد، در حالى كه دنيا پرستى كليد دشوارى، و مركب رنج و گرفتارى است، و حرص ورزى و خود بزرگ بينى و حسادت، عامل بى‏پروايى در گناهان است، و بدى، جامع تمام عيب‏ها است ). 🔳همچنین پیرامون تاثیر قناعت در زندگی می فرمایند : « كَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْكاً ».[3] (قناعت يعنى فرمانروايى و سرورى‏). 🔷از ایشان در مورد تفسیر آیه مبارکه { فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةًطَيِّبَةً}[4] سوال شد ، فرمودند : « هِيَ الْقَنَاعَةُ ».[5] (منظور از«حیات طیبه» قناعت در زندگی است ). 🔷ایشان از قناعت بعنوان گواراترين زندگانى تعبیر می کنند:«الْقَناعَةُ أَهْنَأُ عَيْشٍ».[6] واین اهمیت قناعت درزندگی و نقش آن در پایداری و استحکام استوانه های خانواده را می رساند.   قناعت در سیره امام علی علیه السلام   💢«گاهی حضرت امیرعلیه السلام درمواقع بی پولی رویه ای بکار می بردند که معمولاً بسیاری از مردم آنگونه عمل نمی کنند آنهم صبر کردن تا زمانیکه پولی بدست ایشان برسد در حالیکه افراد معمولاً با قرض کردن ویا خرید نسیه مانند ایشان عمل نمی کنند، نمونه ای از عمل حضرت اینگونه نقل گردیده است : «رُوِيَ‏ أَنَّ عَلِيّاً علیه السلام اجْتَازَ بِقَصَّابٍ وَ عِنْدَهُ لَحْمٌ سَمِينٌ فَقَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَذَا اللَّحْمُ‏ سَمِينٌ‏ اشْتَرِ مِنْهُ فَقَالَ لَهُ لَيْسَ الثَّمَنُ حَاضِراً فَقَالَ أَنَا أَصْبِرُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ لَهُ أَنَا أَصْبِرُ عَنِ اللَّحْم‏».[7] (روایت شده است روزی امیرمؤمنان علیه السلام از مقابل قصابی عبور می کردند، قصاب به حضرت عرض می کند: ای امیرمؤمنان گوشت خوبی است از آن بخرید اما حضرت می فرمایند: پولی برای خرید ندارم قصاب عرض می کند من برای گرفتن پولش صبر می کنم. حضرت می فرمایند: من در برابر خوردن گوشت صبر می کنم). ➰➰➰➰➰➰ [1] . ترجمه مفردات راغب، ج‏4،ص252 . [2] . نهج‏البلاغة ؛ همان مدرک ، ص 541 . [3] . نهج‏البلاغة ؛ همان مدرک ، قصار 229 ، ص 508 . [4] . نحل / 97. [5] . نهج‏البلاغة ؛ همان مدرک ، قصار 229 ؛ ص 509 . [6] . عيون الحكم و المواعظ؛ ص23. تصنيف غرر الحكم و درر الكلم ؛ ص393. [7] . إرشاد القلوب إلى الصواب؛ ج‏1 ؛ ص119. #سبک_زندگی ❤❤❤❤❤ 👨‍👩‍👧‍👦 @Zendegi_Et