‌ 🔖 |لحظه نوشت| هر روز، ساعت پنج و نیم صبح قفل میزنم به دیوار آسایشم، و جایی نزدیکی صدای بلال حبشی وضو میگیرم! روی چفیه سیاه روزهای شیرین اربعینم دو رکعتی حرفهای تکراری و پر امید میزنم... ! از غزه تا امید چقدر راه است؟! من در آرامش، از امید می‌گویم غافل از اینکه دانه‌های امیدِ تسبیح‌‌ام را مردانی از جنس محکم گرفته‌اند تا پاره نشود! تا جز در ظهور و تلاشی ناچیز نگذرد! مردانی از جنس ساعت یک و بیست دقیقه بامداد! از جنس ساختمان‌های المزه دمشق! از جنس بلواری با بدن‌های پاره پاره شده عماد مغنیه‌ها! باز شاهد ترور هدفمند فرماندهان مقاومت هستیم. خبرهای خوبی نمیرسد... 🆔 https://eitaa.com/joinchat/589168647Cd580981c2f