در سحرِ شب قدر به محضر امام زمان(ع) برویم و از آن حضرت طلبِ دعا کنیم.
استاد سید محمّدمهدی میرباقری:
«مطلبی است که قرآن ياد داده. برادرهای حضرت يوسف خطايي کردند و به محضر پدر آمدند و گفتند: «يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا»! فرمود: «سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُم». سحر جمعه دست‌هايش را بالا برد. کار تمام شد و خدا اين گناه باعظمت را بخشيد.
👈 آن‌هايی که پدر و مادر دارند، در شب قدر خودشان را روی پای پدر و مادرشان بيندازند و بگويند يک دعايی برای ما بکنید.
از همه مهم‌تر در سحر قدر به محضر امام زمان(ع) برویم؛ در شب قدر به درِ خانه امام زمان(ع) برويم و بگوييم در اين سحر: استغفر لنا. آقا! شما پدر ما هستيد! (امام به منزله پدر است؛ به تعبير امام رضا(ع)، والدِ شفيق است). برويم خودمان را روی پای امام زمان(ع) بيندازيم و بگوييم ما کاری نکرده‌ایم؛ شما دست‌هايت را به‌خاطر ما بالا ببر! آن‌وقت ببينيد اگر امام زمان(ع) يک نفس برای همه عالَم خرج کند، بار همهٔ عالَم برداشته می‌شود.
اين‌که می‌گويند قرآن را بالای سرت بگذار و ائمه(ع) را شفيع قرار بده، يعنی خدايا، ما دستمان خالی است؛ اين دو سرمايه‌ای که پيغمبرت آورده _ که يکی اهل بيت(ع) و دیگری قرآن است_ شفيع آورده‌ایم».