یا من ذکره حُلوٌ!(1) ای که یاد او شیرین است! و امیرمؤمنان، در نهج البلاغه چنین با خدای خویش راز و نیاز می کند: الهی! تو بهترین و با دوام ترین انیس و همدم دوستان خویشی...، و دل هایشان شیدای توست. اگر غربت، آنان را به احساس تنهایی گرفتار سازد، یاد تو به آنان انس و الفت می بخشد.