قبلا عرض کردم اگر بخواهیم تحولات دریای چین جنوبی را بر اساس منافع راهبردی چین تحلیل کنیم باید بگویم حمله چین به تایوان از نان شب هم واجب تر است و این اتفاق خواهد افتاد. فروپاشی ناتوی ایندوپاسفیک با خفه کردن تهدید تایوان تا حدودی محقق خواهد شد تایوان، مرکزی ترین تهدید ژئوپولتیکی برای چین در دریای چین جنوبی است که پکن را نسبت به نقشه های دریایی آمریکا و متحدان(ژاپن،کره جنوبی، فیلیپین،استرالیا تا برسه به تنگه مالاکا و هند) در ایندوپاسفیک آسیب پذیر کرده است. چین به عنوان رقیب اقتصادی آمریکا بخوبی می داند که برای استمرار رشد اقتصادی خود باید فکری بحال خفگی دریایی کند آن هم بعنوان کشوری که اقتصاد دریا پایه دارد و حجم قابل توجهی از مبادلات تجاری خود را باید از طریق تنگه مالاکا عبور دهد. این یعنی چین باید جدای از جاده ابریشم و بازگشت به مرزهای غربی خود در اوراسیا به یک قدرت دریایی تبدیل شود و فکری بحال نقطه ضعف خود در دریا کند. بیش از آنکه ما از جاده ابریشم خوانش توسعه طلبی چین را داشته باشیم از آن به عنوان فرار از خفگی خطوط دریایی و تنوع سازی مسیرهای ترانزیتی با دنیا و اروپا تعبیر میکنیم. البته مقوله انرژی جنوب خلیج فارس و وابستگی چین به آن مهم ترین متغیر برای ضرورت توجه به دریا برای چین است که در بلند مدت گریبان گیر آن ها خواهد شد ابوقاسم