📌هرجا تیر اصابت کرد سیبل را آنجا بگذارید تیر را رها کنید هرجا مرمی فرود آمد سیبل را همانجا بگذارید. دقیقا همان نقطه هدف مورد نظر ما بود و برای آن برنامه ریزی کردیم. به عبارت دیگر برای تیر شلیک شده به هدف خيالي، تئوری سازی می شود،تا گفته شود ما اینگونه به این نقطه رسیدیم و دقیقا به خواسته خود رسیدیم از این روش بهتر کجا می توان پیداکرد که با فریب، پیشرفت را تئوری سازی کنیم؟ این آسان ترین مسیر برای فریب افکار عمومی یک جامعه است. تهی بودن جامعه از راهبرد علمی برای طراحی مسیر پیشرفت و توسعه و عدم برنامه ریزی برای رسیدن به آرمان های ایده آل و عدم نیرو سازی و البته تصمیم گیری های جزیره ای در ساختار تصمیم ساز، باعث شده به همراه سیبل بدنبال محل اصابت تیر باشیم تا آن را در نقطه اصابت قرار بدیم. این مساله خلأ فرهنگ مطالعاتی و پژوهشی در مسیر حکمرانی را نشان می دهد. فرهنگ سازی های ناقص آن هم بدون اصول و روش های درست و نبود زمان شناسی برای آغاز برنامه ریزی کلان جهت تربیت و آموزش جامعه تا به امروز ادامه دار بوده است و این خود ما بودیم که برای مسیر انقلاب مانع تراشی کردیم و مسیر های غلط و ناقص را انتخاب و برای توجیه آن، سیبل را در همان نقطه گذاشتیم و ادعا می کنیم به هدف زدیم. اینکه در صنعت موشکی یا پهپادی و یا در عرصه نانو و شرکت های دانش بنیان پیشرفت کردیم اما در بسیاری از شاخص ها نتوانستیم پیشرفت کنیم نشان دهنده همان برنامه ریزی ها و تصمیم گیری های جزیره ای در ساختار قدرت در کشور است و نشان می‌دهد آن پیشرفت برآمده از خلاقیت فردی یا گروه خاصی است که یک شخصی مثل شهید طهرانی مقدم وامثال آن ها آغازگر آن بودند هست نه بر گرفته از فرهنگ پیشرفت و توسعه. چرا که ما در حاکمیت رفتار و رویکردِ برآمده از مسیر فرهنگ محور را شاهد نیستیم و هرکس دارد کار خودش را می کند. علت این است که صحبت های امام خمینی و امام خامنه ای حفظه الله(گام دوم انقلاب) که سرشار از داده های مفید برای پیشرفت و توسعه انقلاب اسلامی است در رفتار نظام اسلامی مشاهده نمی شود. یعنی ما باید با جمهوری اسلامی بجنگیم که از مسیر انقلاب اسلامی فاصله نگیرد یا اینکه خود را در مسیر مشخص و ایده آل قرار دهد که خب تا الآن این اتفاق نیفتاده است و روز به روز ما با عدالت اجتماعی، تربیت و آموزش، فرهنگ، برنامه ریزی، نیرو سازی و... درحال فاصله گرفتن هستیم. وضعیت کنونی کشور نتیجه فوت میلیون ها ساعت در این کشور است که می شد کارهای بزرگی انجام داد اما نشد یا شاید بلد نبویدم ابوقاسم