✌️ دو چیز استثنایی ❤️ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید: 💎 غریبَتانِ فَاحْتَمِلُوهُما: کَلِمَةُ حِکْمَةٍ مِنْ سَفیهٍ فَاقْبَلوها، وَ کَلِمَةُ سَفَهٍ مِنَ حَکیمٍ فَاغْفِروها 💎 دو چیز عجيب وجود دارند که آنها را تحمل كنيد: کلام حکمت‌آمیزی که از انسان نادان صادر شود، آن را بپذیرید کلام سفيهانه‌ای که از شخص حکیمی صادر شود، آن را ناديده بگيريد [و از آن سخن پیروی نکنید] 📘 خصال (صدوق) ص ۳۴ ✳️ این حدیث همان مضمون «أُنْظُر إلی ما قال وَ لا تَنْظُر الی مَنْ قال» است، یعنی نگاه به سخن کن، چه‌کار داری گوینده آن کیست؛ اگر کلام خوب بود، از بچّه یا نادان یا کافر هم بود بپذیر، چون گاهی حرف خوب از انسان ناصالح صادر می‌شود و دلیلی برای نپذیرفتن آن وجود ندارد. 🔺قرآن می‌فرماید: فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ (زمر/18) پس بندگان مرا بشارت ده، همان کسانی که سخنان را می‌شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‌کنند 👆مطابق این آیه، قرآن می‌فرماید: بهترین کلام را انتخاب کن و تعصّب نداشته باش، که سنّش زیاد باشد و در مسائل علمی متبحّر باشد، بلکه از هر کس کلام خوب را شنیدی، آن را بپذیر. ♦️حضرت علی علیه السلام نيز می‌فرماید: الْحِکْمَةُ ضالَّةُ المُؤمِنِ، فَخُذِ الْحِکْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النّفاقِ گفتار حکمت‌آمیز گمشده مؤمن است، پس حکمت را بگیر هرچند از اهل نفاق صادر شود». 📕نهج البلاغه، حکمت 80 ⬅️ از سوی دیگر، گاهی عالم بزرگواری اشتباه می‌کند، نباید تعصّب داشته باشیم که چون بزرگ است باید از او پذیرفت؛ نه، این طور نیست، البتّه در مقابل خطای عالم باید مؤدّب بود، و احترام آنها را حفظ کرد، و نباید حرمت‌شکنی کرد، چرا که آنها معصوم نیستند و جائز الخطا می‌باشند. ❖ مرحوم آیت‌ الله‌ العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب «الکلام یجرّ الکلام» می‌نویسد: 🔻 گاهى اتّفاق مى‌‏افتد كه بر زبان ديوانه، حرفى جارى مى‌‏شود در نهايت متانت. وقتى در نجف، به ديوانه‌‏اى گفته بودند: چرا روزه مى‌‏خورى؟ گفته بود: «أخَذَ اللّهُ ما وَهَب و سَقَط ما وَجَب.» يعنى: خدا عقلم را از من گرفته، ديگر تكليف ندارم ديوانه‌‏اى، از مرحوم حاج شيخ طه، پول خواسته بود؛ حاج شيخ فرموده بود: تو ديوانه‌ای، نمى‌‏شود به تو پول داد. او گفته بود: تو عجب فقيهى هستى! از ديوانه نمى‌‏شود پول گرفت، نه اينكه نمى‌‏شود پول به او داد. حاج شيخ خنديد. فرموده بود: راست مى‌‏گويى. آن گاه، دست به جيب كرده بود كه پولى به وى دهد، او به راه افتاده، گفته بود: از ديوانه نمى‌‏شود پول گرفت! ● بارى، از ديوانگان، حرف‌‏هاى جا افتاده، به ندرت اتّفاق مى‌‏افتد؛ چنان كه از عقلا و بزرگان نيز عكس آن. پس، ميزان در وزن كلام، حال خود كلام است، نه حال متكلّم. بزرگىِ سخن يا بزرگىِ گوينده، هر دو از دواعى نقل سخن است؛ گرچه غالب مردم، هندسه بزرگى و كوچكى سخن را از بزرگى و كوچكى گوينده آن مى‌‏گيرند نه از عيار آن؛ و لذا حرف، هر چند در نهايت بزرگى و اتقان باشد، همين كه فهميدند كه از شخص كوچك و عادى صادر شده، در نظر آن‌ها جلوه ننموده، از سكّه مى‌‏افتد؛ به عكس آنچه كه از شخص بزرگ صادر شده باشد. حرف، ولو عادى و خالى از جهات محسّنه لفظيّه و معنويّه باشد، بزرگش مى‏‌شمارند و سكّه اعتبار به آن مى‌‏دهند؛ معانى دقيقه كه روح صاحبش از آن خبر ندارد، از شكم آن بيرون مى‌‏آورند. #کانال_ابرار 🇮🇷 🇵🇸 #پنجشنبه_های_شهدایی #سرای_فرهنگی_بهشت #مجموعه_فرهنگی_ابرار #شهدا_شما_را_صدا_میزنند👇 http://ble.ir/abrar_qods http://eitaa.com/abrar_qods