انسان برای رسیدن به لذت و کمال مادی، که محدود و متناهی است، باید تلاشِ فراوانی انجام دهد. مثلاً، ابتدا باید به دنبال کسبِ درآمد برود و مواد غذاییِ لازم را بخرد و بِپزَد و سپس چند دقیقه از خوردنِ آن غذا لذت ببرد. انسان برای این لذتِ محدود زحمت بسیاری متحمل می‌شود. حال اگر در جهانِ هستی لذتِ معنوی وجود داشته باشد، که این لذتِ معنوی نامتناهی و نامحدود باشد، برای رسیدن به آن انسان چقدر باید تلاش و کوشش کند؟ بدونِ شک برایِ رسیدن به لذت‌های معنوی باید تلاشِ بیشتری نسبت به لذت‌های مادی صورت پذیرد 📚 مباحثِ توحیدیِ1، صفحۀ 166