#درخت_مبارک آورده اند که حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم در راه مکه به مدینه هنگام هجرت به خیمه امّ معبد رسید، پس از مدتی آب طلبیده دست و دهان مبارک خود را بشست، و آبی که به آن دهان شسته بود، بر پای درختی که بر در آن خیمه واقع بود ریخت، و آن درختی بود خشک شده. مروی است از هند دختر خواهر ام معبد که از برکت آب دهان مبارک سیّد عالمیان آن درخت سبز شد، میوه ای بزرگ از آن درخت حاصل شد که طعمش مانند شهد بود و بویش چون عنبر و هر گرسنه و تشنه از آن می خورد سیر می شد، و هر رنجور که از آن می خورد شفا می یافت، و هر گوسفند و شتر که از برگ آن درخت می خورد فربه می شد و از برکت آن شیرش فراوان می شد، و ما آن درخت خیر و برکت عظیم می یافتیم و آن را درخت مبارک نام نهادیم. و هم چنین بود، ناگاه صباحی برخاستیم، میوه آن درخت فرو ریخته بود و برگش کوچک شده، بعد از چند روز خبر وفات سیّد کاینات صلی الله علیه و آله وسلم به ما رسید. باز هم چنان به حال اوّل میوه داد. تا مدت سی سال برآمد، باز دیدیم که میوه آن درخت فرو ریخته بود و پر خار شده بود. پس خبر شهادت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به ما رسید. بعد از آن دیگر میوه نداد اما از برگش شفا می یافتیم. تا مدّتی برآمد، ناگاه دیدیم که از ساق آن درخت خون تازه بیرون آمده. پس خبر شهادت حضرت امام حسین علیه السلام به ما رسید و آن درخت خشک شد. منابع: مجله  گنجینه  تیر 1382، شماره 28  کتابِ فضلِ معصومین ص. 95 🌸فضائل حضرت علی علیه السلام و سایر ائمه اطهار علیهم السلام @ghezavthayehazrateali