در تمثال ها و مجسمه های بودایی ، بوداهایی وجود دارند با شکم بزرگ و برجسته ، با گوشهای بزرگ و نیز با دهان بزرگ یا کوچک که هر کدام از اینها به موضوعی اشاره دارد. 🔺بودای با شکم بزرگ ، بودایی حکیم است که به بینش شهودی و حکمت و معرفت رسیده است. در بودیسم به تفکر شهودی ، تفکر از روی شکم(منظور دل و قلب است)می گویند. شکم بزرگ ، نشان پرخوری بودا نبوده ، در واقع عمق فرزانگی و بینش شهودی او را نشان می دهد. 🔺بودای با گوش بزرگ ، فرزانه ای است که شنوا بوده و حقایق را در قالب صوت دریافت می کند. 🔺بودا با دهان کوچک ، بودایی است که امر مقدس ، با عظمت و هیبت بر آنها جلوه کرده و زبان در بند کشیده و خموشند. 🔺بودا با دهان بزرگ نیز بودایی است که پند می دهد و از دیگران می خواهد نگاه به دهان او کنند زیرا دُرّ و گوهر از دهانش می ریزد. 🔴 از این گونه نمادها در ادیان و مذاهب مختلف جهان ، به وفور دیده می شود. 🌐 @adyan8