بسم الله الرحمن الرحیم حجت الاسلام و المسلمین قرائتی یکی از آیات قرآن کریم که خیلی از افراد حفظ هستند این آیه است: أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ. أَلَا در این آیه به معنای توجه کن است. از این جا پیداست که انسان غافل است و گفته نشده تطمئن بذکر بلکه گفته شده بذکر الله تطمئن، در یک زمان می گویی: من شما را دوست دارم، در این جمله انحصاری وجود ندارد چدن امکان دارد چیزهای دیگر را هم دوست داشته باشد اما در مقابل زمانی می گویی تو را دوست دارم یعنی فقط تو را دوست دارم که در این جا دوست داشتن مختص آن شخص است؛ در این آیه مقدس هم می فرماید الا بذکر الله تطمئن القلوب یعنی فقط با ذکر خدا قلوب اطمینان پیدا می‌کند و وقتی می گوییم ایاک نعبد معنی آن این است که فقط بنده تو (خدا) هستم نه بنده غیر و نه بنده شرق و غرب و پول و شهوت بلکه فقط خدا و همچنین وقتی می گوییم ایاک نستعین یعنی فقط تو را عبادت می‌کنم؛ زمانی که ایاک در اول قرار می‌گیرد معنای اختصاص بخدا را دارد وگرنه گفته می‌شد نعبد ایاک یا نستعین ایاک. یاد نعمتهای خدا عامل شکر است و مانند یک تابلوست و به ما یاد آوری میکند که این نعمت چگونه به دست ما رسیده مانند نان که گفته یکی از مسئولین دولتی برای تهیه نان از ابتدای کاشت گندم تا تبدیل شدن به نان ۲۶۸ گروه باید کار کنند چون برای رسیدن به نان تمام مراحل کاشت و داشت و برداشت با تمام لوازم تا مراحل پخت نان لازم است اگر نعمات را جزء جزء کنیم متوجه می شویم که خداوند چقدر نعمت به ما داده است......اینگونه است که یاد نعمت ها انسان را به شکر وادار میکند، یاد قدرت خدا موجب توکل بخدا می شود، یاد لطف خدا باعث محبت میشود، یاد قهر خدا باعث خوف و تقوا می شود، یاد عظمت خدا باعث خشیت انسان می شود، یاد علم خدا باعث حیا و پاکدامنی می شود، یاد عفو و کرم خدا باعث امید و توبه می شود، یاد عدل خدا باعث تقوا و پرهیزگاری می شود. اینکه گفته می شود یاد خدا باعث اطمینان قلبها می شود به این معناست که هر یک از کمال و و صفات خدا برکاتی دارد. خدایا بالاترین درجه ایمان و اطمینان را به ما عطا بفرما آیینه جان (در ایتا و سروش) @aeenejan