.
روز قلم
✍خ. محمدجانی
یکی از اشیائی که بسیار به کار برده می‌شود؛ قلم است. این شیء اگر چه دراندازه کوچک است، اما در جایگاهی بس بزرگ و ارزشمند قرار دارد و می‌تواند حرف‌ها و ناگفته‌های بسیاری را درقلب کاغذ بنگارد. قلم ارزشمند است، باید ارزش آن را دانست و به جایگاه آن پی برد. آنجا که خداوند در قرآن کریم به آن قسم یاد کرده است. «ن والقلم وما یسطرون» (سوره قلم، آیه1) در طول دوران‌های مختلف از قلم استفاده‌های فراوانی شده است که گاه بر خلاف خاستگاه اصلی آن ارزش آن نادیده گرفته شده و گاه سبب براندازی حکومت ها، ایجاد اتفاقات و گاه سبب وصل حکومت‌ها واتفاقات خوشایند است. این که قلم چه ردی از خود برجایی گذارد، براساس استفاده صاحب آن متفاوت می‌باشد.
قلم ماندگاری دارد و باقی و مکتوب خواهد بود و اثری از نگارنده آن است. قلم و نوع متن هر فرد بیانگر میزان تفکرات و عقاید افراد است و در این راستا هر فرد بنابر رسالت و یا هدف خاصی که دارد می‌نگارد.
قلم می‌تواند در چشم و قلب انسان رود، چشمانی که بینا شود و قلبی که گاه بیدار شود یا گاهی بشکند که البته قلم به تنهایی این کار را نمی‌کند؛ بلکه آن فردی که قلم را به حرکت در می‌آورد؛ جوهر حرکتش را در آن قرار می‌دهد و کلمات را در کنار یکدیگر می‌چیند تا اثری نو به وجود بیاورد. یک قلم می‌تواند ساختمان یک نوشته را به بهترین شکل ممکن بیاراید و گاه بر خلاف آن می‌تواند ساختمانی نا مرغوب و نا آرام ایجاد نماید که البته مرغوبیت آن به قلم، بیان ویژگی‌ها و رعایت قوانین و اصول و مقرارتی است که برای آن در نظر می‌گیرند و نداشتن مرغوبیت همان بی راهنما و بدون فکر و هدف به مسیر زدن و حرکت بر روی کاغذ است که گاه قلم مسیرش را گم می‌کند و در میان هپروت واژگان سردرگم این سو و آن سو را به نظاره می نشیند.
قلم از شکل ظاهری و جوهر است. هر قلمی در دست صاحبش جوهری دارد، گاه جوهر قلم از انسانیت فرد پر می‌شود تا سبب نجات گروهی گردد، گاه روح پلید و خبیث فرد از جوهر پر می‌شود و سبب گمراهی و زیان می‌گردد.
در این باره احادیثی وارد شده است که پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
یُؤتى بصاحِبِ القَلَمِ یَومَ القِیامَةِ فی تابوتٍ مِن نارٍ یُقفَلُ علَیهِ بِأقفالٍ مِن نارٍ. فَیُنظَرُ قَلَمُهُ فیما أجراهُ.
فإن کانَ أجراهُ فی طاعَةِ اللّه ِ و رِضوانِهِ، فُکَّ عَنهُ التابوتُ و إن کانَ أجراهُ فی مَعصیَةِ اللّه ، هَوَى التابوتُ سَبعینَ خَریفا.
روز قیامت صاحب قلم (نویسنده) را در تابوتى از آتش که بر آن قفلهایى آتشین زده شده است مى آورند. پس مى نگرند که قلمش را در چه راهى به کار برده است. اگر در راه طاعت و خشنودى خدا به کار انداخته باشد، تابوتش گشوده مى شود و اگر در راه معصیت خدا به کار گرفته باشد، تابوت هفتاد خریف سقوط
مى‌کند.»(کنزالعمال،14957)
بنابر این حدیث به اهمیت قلم پی برده می‌شود. هر فردی که در زمینۀ قلم فعالیت دارد، نیازمند توجه و دقت نظر دارد که در نگاشته های خود توجه نماید که نوشته‌اش در چه حیطه‌ای است یا در حیطه خیر و سعادت است یا شر . چه بسا با نوشته‌ای صاحب آن دچار عذاب شود یا مستحق پاداش گردد.
قلم‌ها ارزش‌های بسیاری دارند و این ارزشمندی در سایۀ توجه و مراقبت صاحبش از آن است که به نوشته و قلم خود بها دهد، به بهانه‌های مختلف آن را زایل نکند و از این طریق سبب خیر و سعادت گردد. این است قلمی که ظرف اندیشه است و خداوند به آن سوگند خورد در راه غیر الهی و رضایت خداوند به کار نگیرد.
@shamem_hoozoor
#روز_قلم
#مجله_افکار_بانوان_حوزوی
@AFKAREHOWZAVI