قرآن کریم ترجمه المیزان سوره مبارکه آل‏عمران صفحه 66 آنگاه که دو گروه از شما به فکرشان خطور کرد که سستى کنند و خدا ياور آنان بود [و از سستى حفظان کرد ]و مؤمنان بايد فقط بر خدا توکّل کنند. (122) و بى ترديد خدا شما را در <بَدر> با آنکه زبون بوديد يارى کرد، پس از خدا پروا کنيد، باشد که [بدين وسيله ]سپاسگزارى کرده باشيد. (123) آن گاه که به مؤمنان مى گفتى: آيا براى شما کافى نيست که پروردگارتان شما را با سه هزار فرشته که فرو فرستاده مى شوند يارى کند؟ (124) چرا، اگر صبر کنيد و تقوا پيشه سازيد و [دشمنان ]با سرعت و خشم به سراغتان بيايند پروردگارتان با پنج هزار فرشته نشاندار به شما کمک خواهد کرد. (125) و خدا اين را جز بشارتى براى شما قرار نداد، و براى اينکه قلب هايتان به وسيله آن اطمينان يابد. و نصرت جز از نزد خداى عزّتمند حکيم نيست. (126) [او در جنگ بدر شما را يارى کرد ] تا بخشى از کسانى را که کفر ورزيده اند نابود يا خوارشان سازد تا نااميد باز گردند. (127) هيچ يک از اين کارها در اختيار تو نيست ـ يا توبه آنان را بپذيرد يا عذابشان کند، چون آنها ستمکارند. (128) و هر آنچه در آسمان ها و هر آنچه در زمين است فقط مالک خداست; هر که را بخواهد مى آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مى کند، و خدا آمرزگار و رحيم است. (129) اى کسانى که ايمان آورده ايد! رِبا (سود پول) را چندين و چند برابر نخوريد و از خدا پروا کنيد، باشد که ظفرمند گرديد. (130) و از آتشى که براى کافران آماده شده است پروا داشته باشيد. (131) و از خدا و رسول او اطاعت کنيد، باشد که مورد رحمت قرار گيريد. (132)