اَغیثینی
اگر دنیا، آرزو کردن بلد بود؛ حال و روزِ امروزش، این نبود ....
دنیای بی امام؛ خانه‌ی بی صاحب یا مدرسه‌ای بی‌معلّم است که هرچه قدمتش بیشتر می‌شود، بی‌ثمر بودنش را بیشتر داد می‌زند! ما برای به تو، داریم!