ممکن است که یک معلم در کلاس سخنان خیلی خوب و جالبی بگوید ولی مسأله این است که پیش از حرف‌ها این رفتار و عمل ماست که روی دیگران تاثیر می‌گذارد. معلم باید اعمال خود را کنترل کند و توجه داشته باشد که طرز راه رفتن او، خندیدن، لباس پوشیدن، نوع آرایش و شکل تفریحات و حتی طرز نگاه کردن، او در شاگرد تأثیر می‌گذارد. این کافی نیست که حرف‌های خوب بزنیم. وقتی تو داری از یک زندگی ساده و بی تجملات و رفت و آمدهای مؤمنانه بی‌تشریفات سخن می‌گویی شاگرد کنجکاو است که بداند خانه تو چگونه است؟ فرش‌هایت، لوازمت حتی عکس‌هایی که به دیوار خانه‌ات آویخته‌ای نشان دهنده شخصیت واقعی توست؛ چون شخصیت انسان را می‌توان از روی انتخابش درک کرد. و چه کسی می‌تواند کلیه اعمالش را کنترل کند؟ آن کسی که مؤمن باشد. زیرا وقتی، انسان همه هستی را هماهنگ و یگانه و همراه و همساز می‌بیند، وقتی که می‌بیند هیچ حرکتی بی‌حساب در هستی صورت نمی‌گیرد، او هم که جزو این مجموعه است و روی به سوی واحد احـد دارد نمی‌تواند بی‌حساب حرکت کند. انسان مؤمن برای هر حرکتش حساب باز می‌کند. برگرفته از کتاب «تربیت کودک» استاد صفائی حائری @aghletarif