، یک درس إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻣﺎ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩﻳﻢ ، ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺎً ﻣﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺁﻥ [ ﺍﺯ ﺗﺤﺮﻳﻒ ﻭ ﺯﻭﺍﻝ ]ﻫﺴﺘﻴﻢ. (حجر/٩) 🔹🔸🔹 🔻 معنای «انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون» (حجر، ۹) این نیست كه ما قرآن را به‌زور جبرئیل می‌آوریم و به‌زور نگهش می‌داریم، هی جامعه می‌خواهد آن را طرد كند، ما به‌زور تامینش می‌كنیم، [بلكه معنایش این است كه] ما قرآن را حفظ می‌كنیم چون سنت ما او را حفظ می‌كند، سنت ما این است كه هر چیزی كه با نیاز و فطرت بشر سروكار داشته باشد، خود فطرت و نیاز درونی بشر، ضامن حفظ و بقای آن است، و لهذا این‌همه جزر و مدها و این‌همه كهنه‌ و‌ نوهایی كه در تاریخ پیدا شده، این كتاب خودش را حفظ كرده و جوانه‌های نو زده. 🔸 شما می‌بینید در فلان گوشه‌ی اروپا یا افریقا باز فلان متفكر پیدا شد، راجع به قرآن چنین گفت، مسلمان شد، چنین شد، چنان شد، این نشان می‌دهد كه یك جاذبه‌ی خاصی میان قرآن و روح بشر وجود دارد؛ تدریجا هم هی صید می‌كند، اگر یك عده به علل خاصی رابطه‌شان با آن قطع می‌شود، باز یك عده‌ی دیگر از جای دیگر كشیده می‌شوند. 📚اسلام و نیازهای زمان، ج۲، ص ۱۰۱ ✍شهید مطهری https://eitaa.com/ahlalquran