#یک_آیه، یک درس إِنَّ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭِ [ ﻗﻴﺎﻣﺖِ ] ﻣﺎ [ ﻭ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ] ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺭﺍم ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻧﻜﻪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﻲ ﺧﺒﺮﻧﺪ. 🔹🔸🔹 ✅ علّت نا آرامی مردم عادی آن است که به چیزی تکیه می‌کنند که خود تکیه‌گاهی ندارد. به همین جهت به عنوان ضرب‌المثل می‌گویند: «الغَریقَ یتَشبَّثُ به کلِّ حَشِیش»؛ انسان غرق شده، به هر گیاهی تکیه می‌کند و دست می‌اندازد تا نجات پیدا کند؛ زیرا خیال می‌کند آن گیاه، در دریا ریشه دارد و قوی است. ✅ کسانی که در محبّت دنیا غرق شدند، دست و پا می‌زنند و هر لحظه، خطر احساس می‌کنند و به این و آن متمسّک می‌شوند و به زرق و برق‌ها تکیه می‌کنند تا از اضطراب برهند، ولی نمی‌توانند. ✅ قرآن کریم درباره کسانی که گرفتار آتش دوزخ می‌شوند، می‌فرماید: وَرضُوا بِالحَیاةِ الدُّنیَا وَاطمَأَنّوا بِها ؛ اینها به دنیا بسنده کرده و راضی و مطمئن شدند، در حالی که دنیا متاع فریب است: وَمَا الحَیاةُ الدُّنیَا إلاّ مَتاعُ الغُروُر؛ دنیا متاع فریب است و انسان را می‌فریبد و اگر غریق به فریبگاه تکیه کند، قطعاً نمی‌آرمد. 📚 دانش و روش بندگی، آیت الله جوادی آملی https://eitaa.com/ahlalquran