📌 (س) از فراق (ع) امام (ع) می فرماید: در شب عمه ام (س) مشغول از من بود. پدرم به خیمه ما داخل شد، در حالیکه اشعاری را - درباره روزگار و سرنوشت انسان- می خواند. من مقصود پدرم را دریافتم. بغض گلویم را گرفت، ولی از گریه خودداری کردم و فهمیدم فردا چه خواهد شد. اما عمه ام وقتی آنچه را که من شنیده بودم، شنید، نتوانست خود را نگهدارد. ازجا پرید و فریاد زد: وای براین ، ای کاش من رسیده بود و زنده نبودم. گویی امروز مادرم (س)، پدرم (ع) و برادرم (ع) را از دست می دهم. 📚تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۳ 📚تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۰ 👇👇 @ahlebait110