ُعُجب ، خودخواهی ، غرور ، ریا
آنچه مهم است آوردن كار شايسته
به قيامت است، نه انجام آن در دنيا.
رساندن جنس به مقصد ارزش دارد،
ولى اگر جنسى را در وسط راه از بين برديم،
ارزشى ندارد. بسيارى از كارهاى به ظاهر نيك
دچار آفاتى مى‌شود كه به مقصد نمى‌رسد
يا در آغاز، كار را با ريا و خودنمايى
شروع مى‌كنيم و هدف الهى نداريم،
يا در وسط كار گرفتار غرور و عُجب و
خودخواهى مى‌شويم و يا بعد از انجام كار،
گناهى مى‌كنيم و آثار آن را محو مى‌كنيم.
گرچه در اين سه مورد كار شايسته انجام گرفته،
ولى سالم به مقصد نرسيده است.
لذا قرآن نمى‌فرمايد:
هركس كار شايسته انجام دهد ده برابر پاداش دارد،
بلكه مى‌فرمايد:
هر كس كار شايستۀ خود را تا قيامت بياورد، ده پاداش دارد. «مَن جاء بالحسنة»
✍ حاج آقا قرائتی