دعای روز اول ربیع الاول (اقبال الاعمال)
وَجَدْنَا ذَلِكَ فِي كِتَابِ الْمُنْتَخَبِ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ الدُّعَاءُ
در كتاب «المختصر من المنتخب» آمده است:
فِي غُرَّةِ رَبِيعٍ الْأَوَّلِ تَقُولُ
دعاى اول ماه ربيع الاول به اين صورت است:
اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ يَا ذَا الطَّوْلِ وَ الْقُوَّةِ وَ الْحَوْلِ وَ الْعِزَّةِ
خداوندا، معبودى جز تو نيست، اى بخشنده و نيرومند و دگرگون‌كننده و سربلند،
سُبْحَانَكَ مَا أَعْظَمَ وَحْدَانِيَّتَكَ وَ أَقْدَمَ صَمَدَانِيَّتَكَ وَ أَوْحَدَ إِلَهِيَّتَكَ
پاكى تو و چقدر يگانگى تو عظيم و بى‌نيازى‌ات ديرينه و معبوديتت يگانه
وَ أَبْيَنَ رُبُوبِيَّتَكَ وَ أَظْهَرَ جَلَالَكَ وَ أَشْرَفَ بَهَاءَ آلَائِكَ
و پروردگارى‌ات روشن و جلالت آشكار و زيبايى نعمت‌هايت والا
وَ أَبْهَى كَمَالَ صَنَائِعِكَ [كرم بها صنائعك] وَ أَعْظَمَكَ فِي كِبْرِيَائِكَ
و كمال ساخته‌هاى تو زيبا [ارزشمند]و بزرگمنشى‌ات باعظمت
وَ أَقْدَمَكَ فِي سُلْطَانِكَ وَ أَنْوَرَكَ فِي أَرْضِكَ وَ سَمَائِكَ وَ أَقْدَمَ مُلْكَكَ وَ أَدْوَمَ عِزِّكَ
و سلطه‌ات ديرينه است و چقدر در زمين و آسمان نورانى هستى و فرمانروايى‌ات ديرينه و عزتت جاودانه
وَ أَكْرَمَ عَفْوَكَ وَ أَوْسَعَ حِلْمَكَ وَ أَغْمَضَ عِلْمَكَ وَ أَنْفَذَ قُدْرَتَكَ وَ أَحْوَطَ قُرْبَكَ
و گذشتت كريمانه و بردبارى‌ات گسترده و دانشت همراه با اغماض و قدرتت نافذ و نزديكى‌ات محيط و فراگير است!
أَسْأَلُكَ بِنُورِكَ الْقَدِيمِ وَ أَسْمَائِكَ الَّتِي كَوَّنْتَ بِهَا كُلَّ شَيْءٍ
به نور ديرينه‌ى تو و به آن اسم‌هايت كه همه‌ى اشيا را با آن پديد آوردى،
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ [عَلَى] آلِ مُحَمَّدٍ
از تو خواستارم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى،
كَمَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ رَحِمْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ
چنان‌كه درود، بركت، رحمت و مهربانى خود را بر حضرت ابراهيم و خاندان او فرستادى،
إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ وَ أَنْ تَأْخُذَ بِنَاصِيَتِي إِلَى مُوَافَقَتِكَ وَ تَنْظُرَ إِلَيَّ بِرَأْفَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ
به راستى كه تو ستوده و بلندپايه‌اى و اين‌كه [موى]پيشانى مرا بگيرى و به سوى موافقت با خود بكشانى و با نظر رأفت و رحمت به من بنگرى
وَ تَرْزُقَنِي الْحَجَّ إِلَى بَيْتِكَ الْحَرَامِ وَ أَنْ تَجْمَعَ بَيْنَ رُوحِي وَ أَرْوَاحِ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ
و حج خانه‌ى محترمت را روزى‌ام كنى و روح من و ارواح پيامبران و فرستادگانت را در يكجا گرد هم آورى
وَ تُوصِلَ الْمِنَّةَ بِالْمِنَّةِ وَ الْمَزِيدَ بِالْمَزِيدِ وَ الْخَيْرَ بِالْبَرَكَاتِ وَ الْإِحْسَانَ بِالْإِحْسَانِ
و بخشش خود را به بخشش ديگر و افزونى‌ات را به افزونى ديگر و خيرت را به بركاتت و نيكى‌ات را به نيكى ديگر بپيوندى،
كَمَا تَفَرَّدْتَ بِخَلْقِ مَا صَنَعْتَ وَ عَلَى مَا ابْتَدَعْتَ وَ حَكَمْتَ وَ رَحِمْتَ
چنان‌كه ساخته‌هايت را به تنهايى و براساس نوآفرينى، حكمت و رحمتت خلق كردى.
فَأَنْتَ الَّذِي لَا تُنَازَعُ فِي الْمَقْدُورِ وَ أَنْتَ مَالِكُ الْعِزِّ وَ النُّورِ
بنابراين، تويى خدايى كه كسى نمى‌تواند در آنچه تقدير كرده‌اى، با تو ستيزه كند و تويى مالك عزت و نور
(وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً)[1] وَ أَنْتَ الْقَائِمُ الدَّائِمُ الْمُهَيْمِنُ الْقَدِيرُ
كه رحمت و آگاهى‌ات همه‌ى اشيا را فراگرفته است و تويى خداوند پايدار، جاودانه، نگاه‌بان چيره و توانمند.
إِلَهِي لَمْ أَزَلْ سَائِلًا مِسْكِيناً فَقِيراً إِلَيْكَ
معبودا، من همواره درخواست‌كننده، بيچاره و نيازمند درگاه تو بوده‌ام،
فَاجْعَلْ جَمِيعَ أمري [أُمُورِي] مَوْصُولًا بِثِقَةِ الِاعْتِمَادِ عَلَيْكَ وَ حُسْنِ الرُّجُوعِ إِلَيْكَ
پس همه‌ى امورم را به اطمينان اعتماد بر خود و بازگشت نيك به درگاهت
وَ الرِّضَا بِقَدَرِكَ وَ الْيَقِينِ بِكَ وَ التَّفْوِيضِ إِلَيْكَ
و خشنودى به مقدراتت و يقين به خود و واگذارى امور بر خود، بپيوند.
( سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ)[2]
«پاكى تو و جز آنچه را كه به ما آموخته‌اى نمى‌دانيم و تو آگاه و حكيمى.»
(سُبْحانَهُ بَلْ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ)[3]
«پاكا خدا، آرى همه‌ى آنچه در آسمان‌ها و زمين هستند، فرمانبر اويند.»
(سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ)[4](سُبْحانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ)[5]
«پاكى تو اى خدا، پس ما را از عذاب آتش جهنم نگاه دار.»، «پاكى تو و من به درگاهت توبه نمودم و اولين مؤمن هستم.»
ادامه👇