🟣امام حسن مجتبی علیه‌السّلام عابدترین و زاهدترین انسان زمانش بود،[۱۴] و همواره این چنین نیایش می‌کرد: «انی لأستحیی من ربی ان القاه و لم امش الی بیته» فمشی عشرین مرة من المدینة علی رجلیه»؛ «من از پروردگارم حیا می‌کنم که او را ملاقات کنم؛ در‌حالی‌که پیاده به‌سوی خانه او نرفته باشم». [۱۵] او بیست‌بار پیاده از مدینه به حج رفت و حج گذارد چه‌گونه ممکن است مرتکب چنین اعمالی شود؟! 🟣صفت «مِطلاق» (پُر طلاق)، در جاهلیت نیز مذموم بود. وقتی خدیجه علیهاالسلام به پسر عمویش ورقه، از خواستگارانش سخن گفت و با وی مشورت کرد که به کدام پاسخ مثبت دهد، ورقه جواب داد: شیبه بسیار بدبین است، عقبه پیرمرد است، ابوجهل مردی متکبر و بخیل است، صلت مردی مطلاق است. آن‌گاه خدیجه عليهاالسلام گفت: « نفرین خدا بر این‌ها باد، ولی آیا می‌دانی مرد دیگری هم از من خواستگاری کرده است؟». 🟣و اینک جای تأمل است، چه‌گونه خصلتی که در جاهلیت مورد ذم و سرزنش بوده و مردمان آن دوره حاضر نبودند به چنین مردی (مطلاق) زن دهند، آن‌ وقت حضرت علی علیه‌السّلام فرزند زاهد و پارسای خود را چنین وصف کرده باشد؟! و امامی معصوم به چنین خصلت ناپسندی که مبغوض خداوند است آلوده باشد. این‌ها بعضی از شواهدی بود که بر دروغ و بی‌اساس بودن این نقل‌ها گواهی می‌دهد. 🔰بنابراین نمی‌توان این مضامین سخیف و نقل‌های ناصواب را در حق شخصیتی پذیرفت که در روایات متعددی از قول رسول گرامی اسلام صلي‌الله‌عليه‌وآله مورد تعریف و تمجید قرار گرفته است.[۱۶] (راهی بسوی تکامل) ایتا https://eitaa.com/akbarrahimi520