پای درس نهج‌البلاغه نامه ۲۷ قسمت ۹ «...ثُمّ انقَلَبُوا عَنهَا بِالزّادِ المُبَلّغِ وَ المَتجَرِ الرّابِحِ...» سپس متقین منقلب می شوند (و کوچ می کنند) از دنیا (به سمت آخرت) با زاد (و توشه ای که آنان را به مقصد) برساند و تجارتی که (به آن ها) سود برساند... توضیح کوتاه: اینجا فرق متقین با اهل دنیا معلوم می‌شود، در ظاهر هر دو دارند لذت می برند و هر دو یک طور می گیرند، آن چیزی را که زورگویان متکبر از بهره های دنیوی می گیرند متقین همان را می گیرند اما چون اهل تقوا در دنیا از فضائلی که در نظام آفرینش است بهره می برند نتیجه اش برای آن ها در برزخ و قیامت نمایان می شود. حضرت از کلمه ی «انقَلَبُوا» استفاده کردند یعنی انقلاب اتفاق می‌افتد یعنی ذوات انسان ها وقتی وارد عالم برزخ می شوند در آنجا می بینند دگرگون شدند؛ یکی تاریک شده است و دیگری نورانی شده است، یکی غرق در کثافات و دیگری غرق در نورانیت. این انقلاب است و این انقلاب همان صیرورت است. رمز نورانیت متقین این است که در دنیا توشه ی رساننده برداشتند و تجارت پرسود کردند یعنی اهل تقوا و عمل بودند. این توشه آنان را به مقصد عالی می رساند. متقین با دنیا تجارت کردند. @nahjolbalaghealiali