شنبه 3/3/99-29رمضان 1441- 23مه 2020 – درس 33 تفسیر ترتیبی مدیریتی قرآن کریم - [سوره البقرة (2): آيات 256 تا 257] لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ لا انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (256) اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (257) تفسیر مدیریتی نقشه راه و چشم انداز روشن در مدیریت ربوبی رشد از غی به شکلی مبین از هم جدا گشته اند نتیجه رشد نور و ثمره غی ظلمات می باشد الله به عنوان ولی مومنان رشد را به نور و طاغوت به عنوان اولیاء کفار غی را به تاریکیهای متراکم تبدیل میکنند راه و چاه روشن است نظام انگیزشی در مدیریت رحمانی براساس عدم اکراه است چون همه چیز مبین و مبرهن است گرایش به رشد و نور فطری و تمایل به غی و ظلمات طبیعی است هر کس بین کفر و ایمان ، رشد و غی ، الله و طاغوت آزاد است وقدرت انتخاب و اختیار دارد قوانین و مقررات دینی اکراهی نیست یعنی تحمیلی و خلاف فطرت نیست قلب و فطرت سلیم آن را مطابق فطرت وبه مصلحت بلکه منفعت بشری میداند و به شکل اسان و شیرین می پذیرد .✍️