✳️ شعر محلی مازندرانی " خَجّه خاله " : خَجّه خاله تِه حال و کار چِتیءِ تِه کِرماری دَشت و روآر چِتیءِ ۱ بَو مره تِه همسائنون خوارِنِه مِه جانِ مارِ فامیلون خوارِنه هَندا بهار اَی کیله سَربَن شُونی ۲ صواحی سَر روآر ساعت چَن شُونی سوکّلایِ بَن هیمه کَر خوندِنِه ۳ تِلاکِلِه تِه نالِ سَر خوندنِه اَی شونی صحرا صداره سَر دِنی اَتّه کَمِه خَسّگی ره پَر دِنی اَی شونی صحرا ته پَلنگ وینّی خُمار چش مَسّا مَلِنگِ وینّی عسگر عمو اَی اِنه ته دادِ پِه ۴ پلنگِ غِرنِه آ تِه فریادِ پِه خَجّه خاله تِه حال و کار چِتیءِ پَتو شَمِرد کِرچالِ کار چِتیءِ ۵ جِهان نِنا کِرچالِ کار تَنّنِه بِهارِ ما شِه کوجِ بار وَنّنِه مِنپِلِ بَنّ لَس لَسِک لُو شونِه ۶ را کَفِنِه تا لَرزِنه کُو شونِه ۷ حاجی بِبا شیر ره بهم نَزِنّه ۸ دایی رضا شِه می رِه چَم نَزِنّه مَشتی یَدالله هِلا شعر خوندِنِه ۹ گِل باغِ سی تورهَن بِجِر خوندِنِه ۱۰-۱۱ خَجّه خاله نَتی ته حال چِتیءِ تِه خَسّه تَن؛ تِه دوشا بال چِتیءِ خِرزا مَگِه قدیمِ خَجّومِه مِن مَشتِ غما برمهءُ زَجّومِه مِن دل قدیمِ راسّیءِ وِسّه تَنگِه قَدیمِ گِرماسّیءِ وِسّه تَنگِه ۱۲ خِداره با شِه کَدخِدا داشتِمی خَنّه خِشالیو صِفا داشتِمی نا که اِتی دِرو دِوَنگاکِنِن کارِ گِدِر مِن تِه رِه ونگاکِنِن خِرزا مِه دل دَچیءِ دردِ وِلله دور و زَمون بِچاءِ سَردِ وِلله دِل خوانِه اَی زَمونِه مِهربون بُو مِه چاشتو شوم اَتّا کِچیلِه نون بُو۱۳ خَجِه خالِه دومبِه تِه دل درد دَره زَمونِه دَسّه اَتی نامرد دَرِه دِلخِشیءِ تَنّ سَپِل دینگونِه ۱۴ تِمومِ جا دِزّا دَغِل دینگونِه وِشونِ پِه دَرمیا بی مِزّمی مِزّ گِدِر بِرار نیمی دِزّمی ۱۵ هَندا که هفتاد و دِ پِشت غِر بُوئن مردم همه وِشنا وِشون سِر بوئن اَتّه نِنِه مردمِ بالّ بَیره اینهمه اِسبِه چِشِ شالّ بَیره بونه مَگِه شِه تِکّه میم هاکنم کمین دیما غرسِه دیم هاکِنِم ۱۶ خَجّه خاله مه دلّ هم درد دَرِه زُمونِه دَسّه اَتی نامرد دَرِه #برگردان_فارسی👇 خاله خدیجه احوالت چطور است کرمهای ابریشم و شالیزارت چطورند به من بگو همسایه هات خوبند اقوام مادر جانم خوبند هنوز هم در فصل بهار جهت هدایت آب شالیزار به بالادست رودخانه می روید صبح ساعت چند به شالیزار می روید در سراشیبی سوکّلا دخترانی که برای هیزم رفته اند آواز می خوانند خروس جوان روی ایوان خانه ات می خواند هنوز به جنگل می روی و آواز می خوانی کمی از خستگی هایت را (با خواندن آواز) کم می کنی هنوز به جنگل می روی و پلنگ را می بینی چشمان خمار و مستش را می بینی عمو عسگری پیِ فریادت می آید پیِ غرش پلنگ و جیغ کشیدنت را می گیرد خاله خدیجه حال و احوالت چطوره پتو؛ شَمد و بافتنی های کرچال چطورند ننه جهان هنوز تنیدن بافتنی های "کِرچال" را انجام می دهد در فصل بهار برای کوچ به ییلاق مهیا می شود سر بالایی "منپل" را آهسته آهسته بالا می رود برای رفتن به ییلاق "لرزنه" به راه می افتد پدر بزرگم حاجی وقت رفتن به ییلاق شیر گاوش را بعنوان صدقه راه بین اهالی محل پخش می کند دایی رضا هنوز موهای بلندش را به یک سمت مرتب می کند مشهدی یدالله هنوز هم شعر می خواند شعرهایش را بالای تپه یِ "گِل باغ" و در مسیر "تورهن" می خواند خاله خدیجه نگفتی حالت چطور است تنِ خسته ات و کتف و دستانت چطورند خواهر زاده مگر من خدیجه یِ قدیم هستم پر از غم و گریه و ناله ام دلم برای راست گویی قدیم تنگ شده است دلم برای "گرماسّی" "منزل" (بنه گاو) تنگ است خدا را با همان کدخدایمان داشتیم خنده و خوشحالی و صفا بود نه اینکه اینجور دروغ بگویند موقع کار (رای و...) من و تو را صدا کنند (خواهان ما باشند) خواهرزاده؛ بخدا دلم انباشته از درد است دوره و زمانه یخ کرده و سرد است می خواهم زمانه کمی با ما مهربانتر باشد حتی اگر نهار و شامم یک لقمه نان باشد خاله خدیجه می دانم دلت پر از درد است و زمانه هم به دست عده ای نامرد افتاده تن دلخوشی را "سَپِل" انداخته اند هر جا را نگاه می کنی دزدی را می بینی بهمراهشان هستیم اما بی مزد هنگام تقسیم مزد برادر نیستیم؛ دزدیم انگار هفتاد و دو پشت غریبه اند مردم همه گرسنه فقط خودشان سیرند یکی نمی آید دستان مردم را بگیرد اینهمه سفید چشم شغال صفت دزد را بگیرد مگر می شود دهنم را ببندم به کدام سمت و سو غم و غصه ام را هدایت کنم خاله خدیجه دل من هم پر از درد است و دوره و زمانه دست عده ای نامرد ✍ کاظم صداقتی بورخانی ⭐️ به کانال #اخبارلفور بپیوندید 👇👇👇 @akhbarelafoor 📱 رسانه باشید کانال #اخبارلفور رو به دوستانتون معرفی کنید 👆👆👆👆👆👆👆