🔴
#سرخط | آیا توافق با چین ناقض شعار نه شرقی نه غربی نیست‼️
🖌
#سید_یاسر_جبرائیلی
🔻جریان معارض انقلاب اسلامی طی سالهای پس از پیروزی انقلاب همواره تلاش داشته اصل «نه شرقی، نه غربی» جمهوری اسلامی را به «انزواگرایی» و «عدم ارتباط با شرق و غرب عالم» تعبیر کند. در صورتی که هرگز چنین معنایی مراد این اصل نبوده و امامین انقلاب اسلامی این مفهوم را به روشنی تبیین فرمودهاند. در دورهای که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، جهان به دو بلوک شرق و غرب تقسیم شده بود و عمده کشورها یا زیر سلطه بلوک غرب به رهبری آمریکا قرار داشتند یا زیر سلطه بلوک شرق به رهبری شوروی. جمهوری اسلامی با «شعار نه شرقی، نه غربی» قرار گرفتن زیر سلطه هر دو قطب را نفی کرد. مراد از نفی سلطه البته نفی رابطه نبود و جمهوری اسلامی با کشورهای حاضر در هر دو بلوک، روابط دیپلماتیک برقرار کرد.
🔹 «نه شرقی، نه غربی» به این معنی بود که ایران مجذوب این دو بلوک سلطهگر نشود، تحت تاثیر آنها و مطیع و منقاد آنان نباشد. این دو بلوک برای خود سیاست، فرهنگ و نقشه راه کلانی داشتند که جمهوری اسلامی تصمیم گرفت در مسیر خواستههای آنان قرار نگیرد. سال ۱۹۹۱ م با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بلوک شرق از بین رفت، نظام سلطه تک قطبی شد و بلوک غرب با قدرت بیشتر در صدد هضم کشورها در نظم مطلوب خود برآمد. این سیاست در پروژههایی نظیر گسترش ناتو به شرق یا روی کار آوردن نظامهای سیاسی لیبرال دموکرات از آمریکای لاتین تا اروپای شرقی و آسیا متجلی شد.
🔹 لذا آنچه باید با قدرت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی تدوام یابد، «نه» به سلطه غربی در عین برقراری روابطی خارج از نظام ارباب-رعیتی با کشورهای غربی است. اما اینک «بلوک شرق»ی که یک نقشه کلان برای سلطه بر جهان و تحمیل سیاست و فرهنگ خود بر دیگر کشورها داشته باشد، وجود خارجی ندارد و بر این اساس، وقتی ما از «نگاه به شرق» سخن میگوئیم، مراد «شرق جغرافیایی» است. یعنی به دلیل تصلب ایدئولوژیک و نگاه سلطهجویانهای که بر کشورهای غربی حاکم است، نمیتوان انتظار انتفاع متقابل و بازی «برد-برد» از رابطه با آنها داشت.
🔹 اما تقویت روابط با کشورهایی که درنیمکره شرقی (مشخصا در آسیا) و خارج از بلوک غرب ایدئولوژیک قرار دارند- از جمله چین- به دلایل متعدد از جمله داشتن تمدن و فرهنگ ریشهدار، مشترکات فراوان با ایران، قرار گرفتن بیش از ۶۰ درصد جمعیت جهان در این منطقه، قرابت جغرافیایی با ما، نداشتن سیاست خارجی سلطهجویانه، و معارض نبودن با انقلاب و جمهوری اسلامی، به مراتب برای تامین منافع کشور مفیدتر است.