#بخش_دوم 3. از سوی دیگر، پرونده قطور خیانت‌ها و خباثت‌های زم، حکمی جز اعدام نداشت، چراکه وی برای ارتقا در میان اپوزیسیون خائن خارج نشین، هر آنچه توانست و در توان داشت برای به خطر انداختن امنیت و معیشت مردم بکار بست. با این حال، اروپای مدعی حقوق بشر، هم ساز مخالفت با این حکم عادلانه را کوک کرد و هم با بزک کردن زم، کوشید که او را صرفاً یک روزنامه‌نگار مخالف نظام معرفی کند! همین فرانسه مدعی و به‌اصطلاح پرچم‌دار حقوق بشر، نمی‌تواند از حقوق شهروندانش دفاع کند و حتی آشکارا آن را نقض می‌کند، چه رسد به حمایت از حقوق بشر در ایران. کاخ الیزه پیش‌نویس لایحه‌ای جنجالی را به‌تازگی ارائه کرده که حق انتشار تصاویر نیروهای پلیس این کشور به هنگام برخورد با معترضان و ارتکاب خشونت علیه آن‌ها را محدود می‌کند. در ماده 24 این لایحه که فرانسه ادعا می‌کند برای تشدید و برقراری امنیت پیش از انتخابات ریاست جمهوری این کشور ارائه‌شده و معترضان آن را در راستای محدود کردن آزادی‌های مدنی می‌دانند، افرادی که اقدام به انتشار تصاویر مأموران پلیس کنند، با مجازات 45 هزار یورویی یا یک سال حبس مواجه می‌شوند. پلیس فرانسه در برخورد با معترضان به‌نظام سرمایه‌داری موسوم به «جلیقه زردها» نیز به دستور شخص رئیس‌جمهور این کشور، سبعیت و جنایت‌های متعددی را مرتکب شد و چندین نفر را کشت، مجروح و معلول کرد و بسیاری را نیز محاکمه و زندانی نمود. فرانسه همچنین به حیاط ‌خلوت تروریست‌های منافقین تبدیل‌شده و جلسات و رویدادهای خود را به ‌سادگی در آن برگزار می‌کنند. از منظر بین‌المللی نیز این کشور سابقه ننگینی دارد. تروریست‌های جنتلمن فرانسوی در موزه‌ای، جمجمه سرهای بریده‌شده 18 هزار مبارز الجزایری را نگهداری می‌کنند و شرم‌آورتر اینکه به این جنایت افتخار کرده و برای هر کس که بخواهد از آن بازدید کند، حق الورود هم دریافت می‌کنند! ضمن اینکه به تقاضای الجزایر برای انتقال این جمجمه‌ها به این کشور نیز اعتنایی نمی‌کنند.